Дубовая кора сушеная, нарезанная - рекомендую 500г.

Dlaczego warto?

• Krój 4-6mm idealny do stworzenia odwarów; krojony i odsiewany na profesjonalnych maszynach Hosokawa-Alpine.

• Kraj pochodzenia: Polska – Pojezierze Brodnickie, miejsca, gdzie drzewo ma optymalne warunki rozwoju. Surowiec z młodych, najbardziej bogatych w garbniki 2-3 letnich gałęzi. Zbierany, zgodnie ze sztuką zielarską -  wczesną wiosną.

• Znany ze swoich dobroczynnych właściwości, Krój idealny do różnorakiego zastosowania. 100% kory, bez wypełniaczy
• Często wykorzystywany w kuracjach hemoroidalnych, zapaleniu jamy ustnej itd.

Kora dębu (Quercus cortex)

Kora dębu może być pozyskiwana zarówno z dębu szypułkowego (Quercus robur), bezszypułkowego (Quercus petrea) oraz dębu omszonego (Quercus pubescens). Gatunki te należą do rodziny bukowatych (Fagacaeae). Porastają tereny niemal całej Europy i zachodniej części Azji. W Polsce są bardzo pospolite, w przeważającej części jednak jest to dąb szypułkowy. Dąb jest drzewem zajmującym ważne miejsce w kulturze słowiańskiej, ceniony i szanowany za swe okazałe rozmiary, jest symbolem siły i długowieczności.

Surowcem zielarskim jest kora (Quercus cortex) i liść dębu (Quercus folium). Kora jest barwy ciemnobrązowej, gładka i lśniąca o grubości do 3 mm. Liście są klapowane, skrętoległe. Kwiaty rozdzielnopłciowe, kwitnące od kwietnia do maja. Z owoców dębu, tzn. żołędzi, można przyrządzić „kawę”. Dąb jest rośliną wiatropylną, światłolubną, preferującą żyzne i bogate gleby gliniaste lub mulaste. Osiąga 50 m wysokości. Kora dębu jest surowcem farmakopealnym, to znaczy znajduje się w urzędowym spisie  surowców roślinnych. Korę dębu pozyskuje się z młodych pni i gałęzi wiosną w terminie marzec – kwiecień, jeszcze przed rozwinięciem liści. Następnie surowiec kroi się i wysusza w cieniu, w temperaturze nie przewyższającej 35 stopni C.

Związki czynne

Kora dębu zawiera liczne związki chemiczne z grupy polifenoli. Wiele z nich wykazuje silne działanie przeciwutleniające. Dzielą się na garbniki (taniny), których w korze dębu nie powinno być mniej niż 3% w przeliczeniu na pirogalol, w tym garbniki hydrolizujące (np. elagotaniny i galotaniny), katechinowe (proantocyjanidyny), których wyizolowano ponad 20 zwiąków, kompleksy garbnikowe (flawonoellagitaniny, procyjanodynoellagitaniny) flawonoidy (kwercetyna) oraz trójterpeny i inne związki polifenowe. Występują także kwasy fenolowe (elagowy i galusowy), flawonoidy, katechiny i epikatechiny. Wyizolowano trójterpeny (np. friedelin, związki żywicowe), suberyny, kwas octwowy, mrówkowy, fenylooctwy i inne, a także sole mineralne. Liczba związków, w tym szczególnie garbników, zależy od czasu zbioru i wieku gałązek, dlatego należy wybierać te z pewnego źródła.

Stosowanie

Z kory dębu przyrządza się odwar. W tym celu należy 1 łyżeczkę - 3g (w przypadku stosowania wewnętrznego) zalać szklanką - 250 ml wody i gotować 10 minut. Jest to dawka dobowa. Wypijać 3 razy dziennie. Natomiast przy zastosowaniu zewnętrznym stosuje się 2 łyżki - 10g surowca i zalewa 3 szklankami wody. Podobnie należy zagotować 10 minut. Zewnętrzne stosowanie obejmuje  płukanie gardła, dodatek do kąpieli, przemywanie stanów zapalnych skóry, nasiadówek (trwających 10-15 minut) i płukania włosów. Należy uważać, bo wyciąg może barwić, ale z tego też powodu stosuje się go do naturalnego przyciemniania włosów. Z kory dębu można przyrządzić także nalewkę. Korę dębu nie powinno się stosować dłużej niż tydzień, a przy biegunkach dłużej niż 3 dni.

Przeciwskazaniem do stosowania kory dębu mogą być duże uszkodzenia skóry, niewydolność serca, ciąża i karmienie piersią, może powodować ograniczenie wchłaniania alkaloidów i innych zasadowych środków leczniczych