Гомулка. Диктатура идиотов П. Гайдзинский Голландия

• Tytuł audiobooka:  "Gomułka. Dyktatura ciemniaków"
• Lektor: Sławomir Holland
• Autor: Piotr Gajdziński
• Wydawnictwo:  StoryBox
• Nośnik: CD
• Format nagrania: mp3
• Czas nagrania: 19 godz. 35 minut

Biografia Władysława Gomułki, jedynego I sekretarza KC PZPR, który chciał być samodzielnym politykiem. Jedynego, który mógł być samodzielnym politykiem. Historia polityka, który – tak jak jego poprzednik i jego kolejni następcy – przegrał wszystko.

Jeden z najbardziej paradoksalnych życiorysów polskiego komunizmu. Absolwent sowieckiej „Leninówki”, członek partii bolszewickiej, wierny wyznawca stalinizmu, który w obecności Berii miał odwagę odmówić samemu Stalinowi. Bierut zamknął go w więzieniu, a jego nazwisko padało na najważniejszych stalinowskich procesach w krajach bloku sowieckiego. W 1956 roku odprawił do Moskwy najpierw Chruszczowa, a później Rokossowskiego. Na placu Defilad słuchało go 400 tysięcy ludzi, więcej niż jakiegokolwiek polskiego polityka, nie wyłączając Józefa Piłsudskiego. Przez moment miał nawet poparcie kardynała Wyszyńskiego, a niektórzy księża nazywali go Władysławem V. Gigantyczne poparcie narodu roztrwonił błyskawicznie, ale o to nie dbał. Coraz bardziej się staczał. Schlebiał antysemickim nastrojom, podżegał do „bratniej pomocy” w Czechosłowacji i był jednym z tych, którzy pogrzebali szanse na zreformowanie socjalizmu. A później kazał strzelać do robotników z Wybrzeża…

***

Władysław Gomułka mógł trafić do panteonu najwybitniejszych w polskiej historii. Ale musiałby, nawet pozostając ideowym komunistą, uwolnić się od uległości wobec moskiewskich genseków. W październiku 1956 roku miał w ręku wszystkie karty. Entuzjazm milionów Polaków, poparcie Kościoła, więcej niż przychylność emigracji. Wierzono, że poprowadzi Polskę ku wolności, jeszcze ułomnej, ale jedynej, jaka była wtedy możliwa. Wystarczył mu rok, by tę wiarę i entuzjazm ludziom odebrać.

Piotr Gajdziński, wytrawny biograf pezetpeerowskich sekretarzy, opisuje postać jednocześnie tragiczną i śmieszną. Człowieka miotającego się między wielkością i małością, depozytariusza największych nadziei Polaków, który zakończył czas swoich rządów strzelaniem do robotników. Gdyby mógł przeczytać książkę o sobie, właśnie taką jak ta, być może zrozumiałby, jak wielką dostał od historii szansę i jak głupio ją zmarnował.

Mariusz Urbanek

***

Autor: Piotr Gajdziński

Dziennikarz, publicysta, z wykształcenia historyk, autor m.in. takich książek jak „Balcerowicz na gorąco”, „Anatomia zbrodni nieukaranej”, „Sztuka przywództwa. Piłsudski”, biografii Edwarda Gierka „Gierek. Człowiek z węgla” oraz biografii Wojciecha Jaruzelskiego „Czerwony Ślepowron”. Dziennikarz m.in. „Wprost” i „Rzeczpospolitej”, publikował też w „Polityce” i „Tygodniku Powszechnym”. Od wielu lat związany z miesięcznikiem „Odra”.

Lektor: Sławomir Holland

Aktor, lektor, absolwent PWST we Wrocławiu (Wydział Aktorski). Wystąpił w ponad siedemdziesięciu filmach i serialach. Ma w dorobku wiele ról teatralnych. Aktor teatrów: w Kielcach (Teatr im. S. Żeromskiego), w Bydgoszczy (Teatr Polski), i w Warszawie (Teatr Popularny, Teatr Na Woli, Teatr Ateneum).

Opinie o książce

„Gomułka. Dyktatura ciemniaków” to rzetelnie i barwnie napisana biografia, która jednocześnie doskonale charakteryzuje dzieje Polski od początku XX wieku po lata siedemdziesiąte tego stulecia.

Przyznam, że pochłonęłam całość jednym tchem (i omal kosztem przypalonego obiadu:)). Gulasz udało się jednak uratować, więc żadne czytelnicze wyrzuty sumienia nie popsuły mi lektury.

W książce Gajdzińskiego mamy okazję obserwować nagły zwrot i stopniowy upadek polityka, który nie dorósł do swojej roli, gdyż zachłysnął się władzą i poczuciem wielkości. Jak każdy satrapa, w pewnym momencie przestał widzieć własne wady, żyjąc w złudnym przekonaniu o słuszności wszystkich podejmowanych decyzji.

Gdy czyta się fragmenty wystąpień, które przywołuje autor, czuje się niesmak i przerażenie. Jeśli jest się czytelnikiem urodzonym, jak ja, pod koniec lat 60. XX wieku, niemal odczuwa się ulgę, że nie zna się tych zdarzeń z autopsji.

Zaletą całości jest przystępny styl i barwny, plastyczny język – mimo iż jest to książka popularnonaukowa, czyta się ją jak najlepszą powieść.

Już myślałem , że nie dotrwam do końca biografii Gomułki. Ale warto przeczytać kawałek historii po 1945 r.

Rzetelnie i dobrze napisana biografa towarzysza "Wiesława". Polecam innym ciekawym historii PRL-u.