ОЗИМЫЙ ЯЧМЕНЬ КОНКОРДИЯ КВАЛИФИКАТ С1 25 КГ ОБРАБОТАННЫЕ СЕМЯ

Właściwości:

• Nowa odmiana dwurzędowa jęczmienia paszowego.
• Charakteryzuje się rekordowo wysokim poziomem plonowania w średnio intensywnej, jak i intensywnej technologii uprawy.
• Doskonale sprawdza się na glebach średniej jakości i lepszych.
• Jest odmianą o wczesnym terminie kłoszenia i dojrzewania.
• Odmiana o średnio krótkiej słomie i dobrej odporności na wyleganie co zwiększa bezpieczeństwo uprawy przy zwiększonych dawkach nawożenia azotowego.
• Ziarno Concordii jest grube, o bardzo dobrym wyrównaniu i małym udziale pośladu.
• Odmiana o dobrej zimotrwałości (5 w skali 90), a także dobrej zdrowotności.
• Charakteryzuje się wysoką zawartością białka, co czyni ją idealną w żywieniu trzody chlewnej.
• Posiada bardzo dobrą zdolność krzewienia. Zalecana norma wysiewu, przy optymalnym terminie siewu wynosi 250-300 ziaren kiełkujących na 1 m2 (ca. 120-140 kg/ha).

Ważniejsze cechy rolniczo - użytkowe (Skala 9o):

• Termin kłoszenia: wczesny
• Termin dojrzewania: wczesny
• Długość źdźbła: średnio krótkie
• MTZ: wysoka
• Zawartość białka: 6.0 (wysoka)
• Odporność na wyleganie: 7.4 (dobra)
• Zimotrwałość: 5.0 (wysoka)

Odporność na choroby (Skala 9o):

• Pleśń śniegowa: 7.9 (wysoka)
• Mączniak prawdziwy: 7.1 (dobra)
• Plamistość siatkowa: 7.2 (dobra)
• Rdza jęczmienia: 7.1 (dobra)
• Rynchosporioza: 8.3 ()wysoka
• Ciemnobrunatna plamistość: 6.8 (średnia)

OGÓLNE ZALECENIA UPRAWOWE

Jęczmień ozimy jest najmniej zimotrwały ze zbóż i bez pokrywy śnieżnej znosi mrozy do -10 o C. Najlepsze plony jęczmień daje na glebach żyznych o dobrej strukturze. Może być uprawiany na glebach kompleksu żytniego dobrego o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym (pH 5,5-7). Najlepszymi przedplonami do uprawy są: rośliny strączkowe, rzepak ozimy oraz wczesne ziemniaki.

UPRAWA ROLI

Sposób przygotowania stanowiska zależy od zwięzłości gleby, przedplonu , uwilgotnienia gleby oraz maszyn jakimi dysponuje gospodarstwo. Po przedplonach wcześnie schodzących z pola należy wykonać pełny zespół upraw pożniwnych. Po przedplonach późno schodzących z pola można wykonać talerzowanie i orkę siewną. Wybór metody uprawy gleby powinien zapewnić terminowy siew i równomierne wschody nasion.

SIEW

Duży wpływ na poziom plonowania ma optymalny termin siewu , który uzależniony jest od warunków klimatyczno-glebowych oraz przebiegu pogody w danym roku . Na glebach żyźniej- szych może on być nieco późniejszy, natomiast na glebach słabszych powinien być wcześniejszy .W zależności od regionu przypada pomiędzy 10 a 25 września . Opóźnienie siewu wpływa negatywnie na jakość i wysokość plonu . Dobór odpowiedniej ilości wysiewu uzależniony jest od wymagań odmianowych, kompleksu glebowego oraz terminu siewu . Zalecany wysiew to 350-450 nasion na m2 w zależności od warunków siewu. W przypadku opóźnionego siewu zaleca się zwiększenie normy wysiewu o 10 %. Norma wysiewu (kg/ha) zróżnicowana jest w dużym stopniu od masy tysiąca nasion (MTN), dlatego należy ją każdorazowo wyliczyć wg podanego wzoru:

masa tysiąca ziaren [g] x norma wysiewu [szt./m2]/zdolność kiełkowania [%]

Głębokość siewu : 3-5cm w rozstawie 10-15 cm . Zbyt głęboki siew powoduje nadmierne wydłuże­nie międzywęźla korzeniowego i opóźnienie rozwoju siewek od kilku do kilkunastu dni.

NAWOŻENIE

Optymalny odczyn gleby dla pszenżyta wynosi 5,5-7 pH . Gleby o niższym pH powinny być wapnowane. Wysokość nawożenia mineralnego uzależniona jest od zasobności gleby, stanowiska i przewidywanego plonu dlatego powinno się przeprowadzać systematyczne badanie zasobności gleby. Jęczmień ozimy z uwagi na słaby system korzeniowy ma duże wymagania nawozowe zwłaszcza na glebach słabszych. Nawozy fosforowe i potasowe należy stosować w całości przed- siewnie. W zależności od zasobności gleby powinny wynosić 50-80 kg/ha P 205 i 80-120 kg/ha K20. Nawożenie azotowe stosuje się w zależności od jakości gleby, przedplonu i spodziewanego zbioru i wynosi 80-100 kg czystego składnika na 1 ha . Na glebach słabszych 1/3 dawki stosować jesienią przed siewem jęczmienia a 2/3 w dwóch dawkach : połowę dawki przed ruszenia wegetacji a drugą dawkę w początku strzelania w źdźbło. W okresie wegetacji stosować w zależności od potrzeb nawożenie nalistne.