MARKS & ENGELS - Dzieła wybrane (w dwóch tomach) [KiW VIII-XI 1949]

Tytuł: Dzieła wybrane (w dwóch tomach), seria wydawnicza: „Biblioteka Klasyków Marksizmu-Leninizmu”.

Autor: Karol MARKS, Fryderyk ENGELS.

Wydawca: Wydawnictwo Książka i Wiedza, Warszawa (VIII & XI) 1949 r. 644+515 stron, zdjęcia w tekście, oprawy twarde płócienne, format: 18x24 cm.

Stan dobry - ogólne podniszczenie i zabrudzenia okładek oraz środka (prywatne stemple własnościowe) – poza tym stan OK.

„MARKS-ENGELS (Dzieła wybrane)”. Przedmowa - Niniejszy zbiór obejmuje ważniejsze dzieła MARKSA i ENGELSA, oświetlające wszystkie trzy części składowe marksizmu — filozofię, ekonomię polityczną i socjalizm. MARKS i ENGELS opracowali krytycznie wszystkie najcelniejsze osiągnięcia myśli ludzkiej w dziedzinie filozofii, ekonomii politycznej i socjalizmu, uogólnili wielowiekowe doświadczenie walki klas uciśnionych przeciw ich ciemiężycielom i stworzyli teorię socjalizmu naukowego, która oznaczała przewrót rewolucyjny i dała początek nowemu okresowi w rozwoju myśli społecznej.

MARKSIZM jest, w przeciwieństwie do wszystkich innych systemów filozoficznych i politycznych, wyrazem rdzennych interesów klasy robotniczej i wszystkich ludzi pracy. MARKSIZM nie jest nauką jednostek lub założycieli jakichś sekt, ale naukę proletariatu. powołaną do tego, by służyć mu jako drogowskaz w jego walce rewolucyjnej. MARKSIZM jest sztandarem, symbolem wiary klasy robotniczej, której wskazał jej misję historyczną — wyzwolenie ludzkości od wszelkiego ucisku i eksploatacji — oraz drogę do zbudowania komunistycznego społeczeństwa. W tym leży siła marksizmu i to czyni go niezwyciężonym. «MARKS i ENGELS nie są po prostu założycielami jakiejś szkoły filozoficznej — są oni żywymi wodzami żywego ruchu proletariackiego, który rośnie i krzepnie z dniem każdym» (J. STALIN).

Marksizm torował sobie drogę w nieprzejednanej walce z reakcyjną filozofią idealistyczną, z burżuazyjną ekonomią polityczną, z sekciarstwem i drobno mieszczańskim socjalizmem.

Klasyczny wykład zasadniczych idei socjalizmu naukowego dali MARKS i ENGELS w słynnym dokumencie programowym — w «Manifeście Partii Komunistycznej» — od którego zaczyna się niniejszy zbiór. «W dziele tym — zaznacza LENIN — przedstawiony jest z genialną jasnością i wyrazistością nowy światopogląd, konsekwentny materializm, obejmujący również dziedzinę życia społecznego; dialektyka, jako najbardziej wszechstronna i głęboka nauka o rozwoju; teoria walki klasowej i światowo-historycznej rewolucyjne j roli proletariatu — twórcy nowego, komunistycznego społeczeństwa. «Manifest Partii Komunistycznej» — «pieśń nad pieśniami marksizmu», jak go nazwał towarzysz STALIN — dal milionom proletariuszy wszystkich krajów teoretyczny oręż w walce a niewolnictwem kapitalistycznym, otwarł przed nimi przyszłość i nakreślił im bojowy program działania.

Zawarte w zbiorze trzy prace MARKSA o historii Francji XIX wieku — «Walki klasowe we Francji», «Osiemnasty brumaire’a LUDWIKA BONAPARTE» i «Wojna domowa we Francji» —- są wspaniałymi przykładami zastosowania metody materializmu historyczni go do analizy konkretnych wydarzeń historycznych. Mają one zarazem duże znaczenie teoretyczne: znajduje w nich odbicie rozwój teorii marksistowskiej o rewolucji proletariackiej i dyktaturze proletariatu. Marks, prawdziwy wódz ruchu proletariackiego, sam uczył się u mas — twórców historii — i naukami wysnutymi z ich walk wzbogacał teorią rewolucyjną. Bogate doświadczenie rewolucji lat 1848—1849 było impulsem rozwoju i konkretyzacji poglądów Marksa na państwo. O ile w «Manifeście Partii Komunistycznym» mamy zaledwie ogólne sformułowanie konieczności zdobycia perz proletariat władzy politycznej, to w «Osiemnastym brumaire'a LUDWIKA BONAPARTE» MARKS, uogólniając doświadczenie walki klas we Francji w latach 1848—1881, przyszedł do wniosku, że dla w prowadzenia dyktatury proletariatu trzeba przede wszystkim zniszczyć starą, militarno-biurokratyczną maszynę — aparat panowania klasowego burżuazji. Później już bohaterski czyn komunardów paryskich szturmujących niebiosa pchnął Marksa do nowego, wyjątkowo ważnego kroku w rozwoju jego teorii. Analizując w pracy «Wojna domowa we Francji» próbę mas ludowych stworzenia w Paryżu własnego państwa robotniczego, Marks doszedł do wniosku, że właśnie organizacja polityczna typu Komuny Paryskiej, a nie republika parlamentarna, jest najbardziej celową formą dyktatury proletariatu. Wreszcie w «Krytyce Programu Gotajaskiego» — wybitnym dokumencie, wymierzonym przeciwko oportunistom, którzy usiłowali wypaczyć rewolucyjnego ducha marksizmu — MARKS wskazuje na konieczność i historyczną nieuchronność apolitycznego okresu przejściowego, którego formą państwową winna być rewolucyjna dyktatura proletariatu. W tym dziele o bezcennym teoretycznym i praktycznym znaczeniu Marks po raz pierwszy formułuje znaną tezą o socjalizmie i komunizmie jako o dwóch fazach rozwoju nowego, komunistyczni go ustroju społecznego.

Nierozerwalną jedność wewnętrzną z socjalizmem proletariackim tworzy materializm dialektyczny — światopogląd proletariatu rewolucyjnego...

Spis rzeczy – patrz foto.

- Polecam!