Искусство любить, ОВИДИЙ, свободный перевод Джулиана ЭЙСМОНДА [PTWK]

Tytuł: Sztuka kochania.

Autor: OWIDIUSZ, wolny przekład Juliana EJSMONDA, ilustrował i ilustracje Jerzy JAWOROWSKI.

Wydawca: Wydawnictwo Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek, brak miejsca i daty wydania – koniec lat 80 lub lata 90 XX w., wydanie I. 116 stron, rysunki w tekście, oprawa twarda płócienna z obwolutą, format 12,5x16,5 cm.

Stan dobry - ogólne podniszczenie obwoluty, okładki oraz środka – poza tym stan OK.

„Sztuka kochania” - Starożytny kodeks, który powinien znać każdy, kto pragnie wyjść zwycięsko z miłosnych potyczek. Do dnia dzisiejszego wskazania OWIDIUSZA cieszą się wielkim poważaniem i obok „KAMASUTRY” wymieniane są jako najpopularniejszy podręcznik sztuki miłości.

„OWIDIUSZ (Publius Ovidius NASO), jeden z największych poetów starożytności, urodził się 20 marca 43 roku p.n.e. Był autorem płodnym i wszechstronnym. Wysoko ceniono go już za życia, a prawie cała jego twórczość zachowała się do naszych czasów. Pod jego piórem język łaciński osiągnął szczyty doskonałości. OWIDIUSZ, w odróżnieniu od innych wybitnych autorów rzymskich (CYCERON, SENEKA), nigdy nie ubiegał się o urzędy, stronił od polityki. Poświęcił się wyłącznie swemu poetyckiemu powołaniu. W jego twórczości wyróżnić można dwa nurty. Pierwszy z nich to dzieła „poważne”, m.in. „Metamorfozy’, zaginiona tragedia „MEDEA”, dwa zbiory elegii „TRISTIA” („Żale”), „Epistulae ex Ponto” („Listy z Pontu”). „Ars amandi” znana również pod tytułem „Ars amatoria”, czyli „Sztuka kochania”, jest najwybitniejszym i najbardziej popularnym utworem nurtu drugiego, który tworzyła swobodna, frywolna poezja miłosna. „Sztukę kochania” napisał OWIDIUSZ na podstawie własnych doświadczeń, wykazując przy tym zmysł humoru i głęboką znajomość kobiecej psychiki. Dotyczy to również innych, pokrewnych utworów, a więc „Wskazań przeciwko miłości” (Remedia amoris), elegii „MIŁOSTKI” („Amores”) oraz żartobliwego traktatu o kosmetyce.

Tego rodzaju twórczość nie mogła się podobać cesarzowi OKTAWIANOWI AUGUSTOWI, który głosił program powrotu do tradycyjnych cnót rzymskich i zwalczał swobodę obyczajów. W 8 roku n.e. OWIDIUSZ został zesłany do miasta Tomi nad Morzem Czarnym. Kara była dotkliwa. Poeta, który jeszcze niedawno z zapałem uczestniczył w życiu stolicy i z upodobaniem smakował jego uroki, który w „Sztuce kochania” udzielał młodym ludziom żartobliwych rad, jak zdobywać kobiety, został nagle rzucony na peryferie ówczesnego świata. Nawet po śmierci OKTAWIANA (14 r. n.e.) edykt nie został cofnięty. Poeta zmarł w Tomi cztery lata później. „Sztuka kochania”, mimo zawartego w niej doświadczenia życiowego i bogactwa obserwacji, jest wyrazem niefrasobliwej afirmacji życia. Wznawiamy ją w wolnym przekładzie Juliana EJSMONDA w przekonaniu, że nie tylko arcydzieło OWIDIUSZA, ale i jego polska wersja (I wyd. — 1928) wytrzymały próbę czasu. [Jerzy STANKIEWICZ].”

- Polecam!