НОМЕНКЛАТУРА (Привилегированные в СССР), Михал ВОСЛЕНСКИЙ [КРЭГ 1983]

Tytuł: NOMENKLATURA (Uprzywilejowani w ZSRR), seria wydawnicza – „Biblioteka Kwartalnika Politycznego KRYTYKA”.

Autor: Michał WOSLENSKI.

Wydawca: Wydawnictwo „KRĄG” (wydawnictwo II obiegu), Warszawa 1983. 194 strony, oprawa miękka, format 14,5x20,5 cm.

Stan dobry - ogólne podniszczenie i zabrudzenia okładki oraz środka (niewielki i małowidpoczny ślad po zamoczeniu wodą) – poza tym stan OK.

„NOMENKLATURA (Uprzywilejowani w ZSRR)” - Publikacja o urzędnikach partyjno-państwowych w byłym Związku Radzieckim - jest świadectwem istnienia prawdziwej klasy panujące zwanej „NOMENKLATURĄ”.

„Nomenklatura (Uprzywilejowani w ZSRR)”. Przedmowa - Zrusyfikowane łacińskie słowo „nomenklatura”, znano dotychczas zaledwie kilku specjalistom, zasługuje na równą sławę co słowo „GUŁAG”, które stało się sławne w dniu, kiedy SOŁŻENICYN wpadł na pomysł użycia go jako tytułu swego dzieła o radzieckim systemie obozów koncentracyjnych. Michał WOSLENSKI nie wynalazł togo słowa - podobnie jak SOŁŻENICYN słowa „gułag”. Zasługą jego jest, że nadaje on temu słowu nowe znaczenie o charakterze symbolicznym, bowiem jak mówił MOLIER, za słowem tym kryje się sprawa - jest nią panująca klasa Związku Radzieckiego. Chodzi o problem niezmiernej wagi: NOMENKLATURA rządzi drugim z kolei mocarstwem globu i poprzez to mocarstwo może odegrać decydującą rolę w rozwoju historii.

Michał WOSLENSKI /ur. 1920/ jest z zawodu historykiem. Studia ukończył na Uniwersytecie im. Łomonosowa w Moskwie. Następnie był tłumaczem podczas procesu norymberskiego, a potem w Sojuszniczej Radzie Kontroli Niemiec. W Instytucie Stosunków Międzynarodowych w Moskwie obronił pracę doktorską nt. historii odszkodowań niemieckich, a następnie pracował jako dziennikarz i członek redakcji pism wydawanych przez Światową Radę pokoju w Pradze i w Wiedniu. Jako profesor Uniwersytetu im. LUMUMBY w Moskwie pełnił szereg odpowiedzialnych funkcji w Akademii Nauk; był wiceprzewodniczącym Komitetu Historyków ZSRR-NRD. W 1972 r. opuścił ZSRR i został profesorom uniwersytetu w RFN i w Austrii. Ściśle związany z kierowniczym aparatem KPZR, sam należał do NOMENKLATURY. „Wyrósł w seraju i zna jego zakątki”. Książka jego, to dzieło zawodowego historyka, a jednocześnie relacja oparta na doświadczeniu ludzkim wielu dziesięcioleci. /…/

Lektura dzieła WOSLENSKIEGO przekonała mnie ostatecznie o istnieniu w Związku Radzieckim prawdziwej klasy panującej. Nadal wydaje mi się, że przed trzydziestu laty chodziło raczej o kierowniczą grupę społeczną, być może o kastę.

Począwszy od 1956 r. ludzie NOMENKLATURY cieszą się pełnym bezpieczeństwem. Krwawe czystki okresu stalinowskiego skończyły się. Z tego też powodu, jak i wskutek rozwoju ekonomicznego i kulturalnego NOMENKLATURA rozrosła się.

Socjokulturowy system reprodukcji działa ze wzmożoną skutecznością. Istnieją oczywiście „spadkobiercy” i obejmują opróżnione przez swych rodziców stanowiska; nie zawsze zresztą takie samo - czasami równorzędne. WOSLENSKI słusznie zauważa, to w odróżnieniu od kapitalistycznego Zachodu, gdzie wielka burżuazja posiada środki produkcji i z tego też tytułu sprawują rządy, w Związku Radzieckim NOMENKLATURA rządzi, i z tego tytułu posiada. Faktem jest, że ta część produktu, którą zagarnęła NOMENKLATURA, nie może być ponownie zainwestowana. Ulega więc ona spożyciu, co z ekonomicznego punktu widzenia jest raczej stratą niż zyskiem...

Spis treści – patrz foto.

- Polecam!