Армия принца Юзефа 1813 г., Мариуш Лукасевич [ПОН 1987 г.]

Tytuł: Armia księcia JÓZEFA 1813.

Autor: Mariusz ŁUKASIEWICZ.

Wydawca: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1986, wydanie I. 367 stron, zdjęcia, mapki, planiki w tekście, oprawa twarda płócienna z obwolutą, format 16,5x23,5 cm.

Stan dobry - ogólne podniszczenie i zabrudzenia obwoluty, okładki oraz środka – poza tym stan OK.

„Armia księcia JÓZEFA 1813”. Wstęp - W dziejach narodu polskiego okres napoleoński, a w szczególności lata istnienia Księstwa Warszawskiego, odegrał ważną i specyficzną rolę, cieszył się więc zawsze dużym zainteresowaniem historyków. W opracowaniach eksponowano szczególnie czasy zwycięstw i analizowano wnikliwie sprawy dotyczące nadziei politycznych Polaków. Bardzo wszechstronnie zbadano również rok 1812. Jednakże niektóre problemy tej epoki uszły uwagi historyków.

Z historii Księstwa najsłabiej opracowany jest niewątpliwie okres końcowy, tj. rok 1813, w tym dzieje Jego wojska. Można właściwie stwierdzić, że cała wiedza o tym fragmencie historii Wojska Polskiego zawarta jest głównie w opracowaniach Mariana KUKIELA[...]

Zadaniem niniejszej pracy jest przedstawienie procesu formowania nowej armii Księstwa Warszawskiego po klęsce roku 1812 i jej udziału w kampanii 1813 r. na tle działań Wielkiej Armii. Wiele miejsca zajmuje sprawa przemarszu polskich pułków pod dowództwem Poniatowskiego z Księstwa do Saksonii i zorganizowania ich w dwa korpusy armii: VIII. piechoty i IV. kawalerii rezerwowej. Ze zrozumiałych względów walce tych korpusów w bitwie lipskiej poświęcono również sporo uwagi. Dywizja Dąbrowskiego, choć do ostatnich dni października działała samodzielnie i nie miała prawie kontaktów z macierzystymi korpusami, została potraktowana jako jednostka podległa Poniatowskiemu, zgodnie z oficjalnym rozkazem Napoleona, natomiast inne pułki polskie działające w ramach Wielkiej Armii - marginesowo, o ich działalności zamieszczono jedynie krótkie wzmianki. Wyjątek stanowi dokładniejszy opis działań 5, 10 i 11 pułków piechoty oraz 9 pułku ułanów, wchodzących w skład X. korpusu, Ze względu na potrzebę scharakteryzowania sytuacji, w jakiej znalazło się Księstwo w chwili formowania nowej armii. W pracy można zauważyć przewagę informacji o działaniach kawalerii nad informacjami o piechocie. Wynikło to z dwóch powodów: po pierwsze - ze względu na znaczenie nielicznej jazdy w Wielkiej Armii i wysoką ocenę przez Napoleona Polaków jako kawalerzystów, których najchętniej widziałby wszystkich na koniach, po drugie - że dysponujemy dużo wiekszą liczbą pamiętników i wspomnień oficerów jazdy.

Obronę twierdz Gdańsk, Modlin i Zamość, biorąc pod uwagę liczne materiały i opracowania, należałoby potraktować obszerniej, co pociągnęłoby jednak znaczne zwiększenie objętości pracy. Przedstawiono więc jedynie okres przygotowań twierdz do obrony, traktując je jako prowadzone pod okiem Poniatowskiego, oraz ich kapitulację, jako ostatnie wydarzenia w działalności wojsk Księstwa, zamykające pełen chwały rok 1813. Tło, na które złożyły się wypadki polityczne związane bezpośrednio z wydarzeniami wojennymi, działalność innych korpusów Wielkiej Armii oraz ruchy armii nieprzyjacielskich, jest stosownie do potrzeby zrozumienia sytuacji polskich oddziałów i przebiegu ich manewru rozszerzane i pogłębiane lub redukowane do minimum.

Spis treści:

Wstęp;

• I. Początek odbudowy armii Księstwa Warszawskiego po kampanii 1812 r. [10 grudnia 1812 – 4 lutego 1813];
• II. Ostatnie miesiące pobytu armii w Księstwie Warszawskim [5 lutego – 7 maja 1813];
• III. Reorganizacja armii Księstwa Warszawskiego [10 maja – 10 sierpnia 1813];
• IV. Działania polskich korpusów w kampanii jesiennej [11 sierpnia – 14 października 1813];
• V. Bitwa pod Lipskiem [16-19 października 1813];
• VI. Ostatnie działania wojsk Księstwa Warszawskiego [20 października 1813 – 1 stycznia 1814];

Posłowie;

Bibliografia;

Indeks nazwisk;

Indeks nazw geograficznych;

Spis ilustracji [23];

Spis szkiców [5].

- Polecam!