История конных соревнований в Польше, Витольд ПРУСКИ [Спорт и туризм 1982 г.

Tytuł: Dzieje konkursów hipicznych w Polsce.

Autor: Witold PRUSKI.

Wydawca: Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa 1982, wydanie I. 312 stron, zdjęcia w tekście, oprawa twarda tekturowa, lakierowana, format 16,5x23,5 cm.

Stan dobry - ogólne podniszczenie i zabrudzenia okładki oraz środka (stempel-exlibris na stronie tytułowej) – poza tym stan OK.

„Dzieje konkursów hipicznych w Polsce”. Przedmowa - Konkursy hipiczne zaczęto przeprowadzać w Polsce od dawna, gdyż począwszy od 1880 r., czyli wcześniej niż w Niemczech, Włoszech, Szwecji, Holandii i Rosji i przez wiele lat cieszyły się one dużym powodzeniem. Od 1901 r. rozgrywano je w Warszawie co roku z wyjątkiem okresów wojen, a na prowincji rozmaicie, w jednych miastach częściej, a w innych rzadziej. W sporcie tym gustowała zamożna część społeczeństwa. Hodowla i przygotowanie koni do konkursów było przedsięwzięciem kosztownym. Hodowlę z zasady prowadzili wielcy właścicieli ziemscy. Przeważnie oni też, a później i oficerowie brali udział w konkursach. Pomimo tego, literatura na temat konkursów była na ogół uboga i sprowadzała się głównie do dziennikarskich reportaży w prasie codziennej i ilustrowanych tygodnikach. Natomiast książek poświęconych temu sportowi ukazało się w Polsce niezmiernie mało i raczej dotyczyły one przygotowania koni do zawodów i techniki jazdy. Historii konkursów nic mieliśmy dotąd żadnej. Pomimo, że sportem tym zajmowało się wąskie koło sportsmenów należących do sfer elitarnych, podjąłem trud zebrania możliwie szerszych danych i opracowania dziejów konkursów hipicznych od zarania uprawiania tego sportu na ziemiach polskich aż do wybuchu drugiej wojny światowej.

Przystąpiwszy do gromadzenia materiałów natknąłem się od razu na duże trudności, ponieważ instytucje urządzające konkursy hipiczne z braku środków nic publikowały oficjalnych sprawozdań, a o przebiegu zawodów można zaczerpnąć wiadomości tylko z dziennikarskich reportaży w czasopismach oraz częściowo z artykułów na ten temat, jakie ukazywały się od czasu do czasu w niektórych organach sportowych, a przygodnie również i w prasie codziennej. W nieporównanie lepszej sytuacji znajdują się pod tym względem wyścigi konne, odnośnie których zachowały się materiały znacznie obfitsze i dużo ściślejsze. Podstawę do opracowania historii wyścigów, zwłaszcza w Warszawie, stanowią oficjalne sprawozdania, wydawane corocznie drukiem począwszy od 1841 r., nie wyłączając nawet okresu obydwóch wojen światowych. Dane w nich zawarte są ścisłe i pozwalają na pełne odtworzenie przeszłości wyścigów. Tymczasem z konkursami hipicznymi sprawa przedstawia się o wiele gorzej i szereg danych wymyka się historykowi z rąk.

Pracę swą oparłem więc z musu na danych zaczerpniętych z prasy, własnych wspomnieniach oraz relacjach miłośników tego sportu, publikowanych bądź jako wrażenia z zawodów, bądź w postaci artykułów, rozważających różne aspekty jeździectwa, a więc technikę jazdy, zmieniające się w tym względzie kierunki, uwagi o stopniu przydatności koni polskich do zawodów, sprawy organizacyjne itp. Pewną pomoc, lecz niedużą, okazały mi trzy książeczki mjr. Adama Królikiewicza obrazujące jego przeżycia sportowe oraz sukcesy naszych jeźdźców na międzynarodowych zawodach w latach 1923-1926. Ogromnym natomiast mankamentem w opracowywaniu historii konkursów stał się brak u nas książki omawiającej historię Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. Ośrodek ten był kuźnią postępu w jeździectwie, tam zaprawiali się w jeździe konnej czołowi nasi zawodnicy i tam narodziła się i skrystalizowała polska odmiana naturalnej włoskiej szkoły jazdy konnej, której zawdzięczaliśmy liczne sukcesy na zawodach międzynarodowych i medale olimpijskie.

Treść książki dla lepszego oddania obrazu starałem się zilustrować fotografiami z dawnych zawodów, względnie reprodukcjami obrazów dotyczących tego tematu, których udało mi się zebrać sporo, nawet czasów całkiem już dawnych. W tym miejscu korzystam ze sposobności, aby podziękować osobom, które przyszły mi z pomocą i obdarowały dawnymi zdjęciami, a więc paniom: Wandzie CZOSNOWSKIEJ, Laurze DOBRUT, Wandzie HARLANDOWEJ, Marii KRAIŃSKIEJ-FOLTYNOWICZ oraz panom: Władysławowi BYSZEWSKIEMU, Erykowi BARABECOWI, a w szczególności panu Kazimierzowi DACHOWSKIEMU, który użyczył mi odbitek z dawnych fotografii sprzed pierwszej wojny światowej.

Pragnę również podziękować wybitnym znawcom sportu jeździeckiego panom: Tadeuszowi GRABOWSKIEMU, Januszowi KOMOROWSKIEMU i Henrykowi ROYCEWICZOWI za łaskawe przejrzenie mej pracy i poczynienie cennych uwag, z których z wdzięcznością skorzystałem.

Książka niniejsza, aczkolwiek z omówionych wyżej powodów ma swoje braki, wypełni jednak lukę, jaka dotychczas istniała w piśmiennictwie obrazującym przeszłość polskiego sportu jeździeckiego. Dla młodego pokolenia niech będzie zachętą do kontynuowania wysiłków.

Spis treści:

Przedmowa;

• Zapoczątkowanie konkursów hipicznych w Polsce w latach 1880-1900;
• Wybudowanie pierwszego stałego stadionu w Warszawie i organizowanie na nim dorocznych konkursów;
• Powstanie Warszawskiego Koła Sportowego i jego działalność w zakresie popierania konkursów hipicznych;
• Czołowi jeźdźcy w latach 1901-1914;
• Czołowe konie w latach 1901-1914;
• Hodowla „polskich hunterów” D. Korybuta Daszkiewicza w Wójczyźnie;
• Konkursy hipiczne w dobie międzywojennej, lata 1918-1923;
• Spory pomiędzy zwolennikami klasycznej a naturalnej szkoły jazdy;
• Rozwój konkursów hipicznych w latach 1924-1926;
• Powstanie pierwszych większych stowarzyszeń jeździeckich i zbudowanie stadionu w Łazienkach;
• Konkursy hipiczne w latach 1927-1929;
• Koniec pierwszego okresu rozwoju naszych konkursów hipicznych;
• Stan jeździectwa w latach 1930-1932:
• - Rok 1930;
• Rok 1931;
• - Rok 1932;
• Odradzanie się sportu konnego po kryzysie 1932 r.:
• - Rok 1933;
• - Rok 1934;
• Debaty na przyczynami niepowodzeń naszych jeźdźców na międzynarodowych zawodach;
• Stopniowe umacnianie pozycji polskiego jeździectwa:
• - Rok 1935;
• - Rok 1936;
• Olimpiada w Berlinie 1936 r.;
• Stan jeździectwa w ostatnich trzech latach przed wybuchem drugiej wojny Światowej:
• - Rok 1937;
• - Rok 1938;
• - Rok 1939;
• Ogólne uwagi o konkursach hipicznych w latach 1918-1939;
• Materiał koński używany do konkursów hipicznych;
• Rozważania na temat tzw. polskiej szkoły jazdy konnej;

Tabele;

Posłowie;

Literatura.

- Polecam!