Искушение современного человека - о. Доктор Ян Степа

Kuszenie nowoczesnego człowieka - Autor: ks. dr Jan Stepa

Wydawnictwo:  Wydawnictwo Pardwa, Stron: 82, format: 13,0x19,5 cm, oprawa: miękka ze skrzydełkami, ISBN: 978-83-950809-5-1

Uwaga: oprawa miękka ze skrzydełkami

Kuszenie nowoczesnego człowieka - opis wydawcy:

„Przedłużanie życia w nieskończoność, oddalanie, odsuwanie, niwelowanie śmierci i sądu ma swoją straszną cenę: przerażający strach i nienasycenie. „Maszyna ma zbawić człowieka i zgotować mu raj na ziemi. Zamiast zawracać człowiekowi głowę wartościami duchowymi, zamiast odurzać go religią, należy zmechanizować życie ludzkie do ostatecznych granic.

Im bardziej bezwolnym i biernym stanie się człowiek, czyli im bardziej upodobni się do bezdusznej materii, tym sprawniej będzie funkcjonowała ludzkość maszyna. Ideologia zmechanizowanej kultury zbratała ze sobą na pozór antagonistyczne ustroje, jak rosyjski komunizm z liberalizmem Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Mimo pozornej sprzeczności tych dwóch kultur, jest w nich jednakowa linia zasadnicza: kult maszyny.

Walka o nową kulturę, to walka pomiędzy kultem maszyny, reprezentującej świat bezdusznej materii, a kultem ducha” – pisze ksiądz Stepa. Oczywiście, dzisiaj zapewne nie użylibyśmy słowa „maszyna”. Może raczej „technologia”, „nowa technologia”, „sztuczna inteligencja”. Nie zmienia to istoty sprawy. To co materialne, bezduszne, instrument i narzędzie, zdobywa kontrolę nad duchem.

Chodzi zawsze o to samo: o maksymalne skupienie się na tym co doczesne, bieżące, czasowe, zmienne. Tak maszyna jak technologia w coraz większej mierze zaczynają sprawować kontrolę nad człowiekiem. Oferują bezpieczeństwo i zabierają wolność. Nęcą przyjemnościami, zamykają świat ducha. Śmierć nie jest już przejściem ku wieczności, staje się absurdem, niedorzecznością. Trzeba ją zatrzeć, zapomnieć o niej, zagadać, zepchnąć do niebytu'”

ze wstępu Pawła Lisickiego (Do Rzeczy)

Jan Stepa - studiował we Lwowie, w późniejszym okresie także w Leuven. W 1915 przyjął święcenia kapłańskie. Pracował jako wikariusz w Sasowie oraz jako proboszcz w Zazulach. Był profesorem Uniwersytetu Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie (wybrany dziekanem Wydziału Teologicznego na rok 1936/1937[1], na rok 1937/1938[2]), katechetą, wikariuszem generalnym. Od 1945 zajmował stanowisko rektora Seminarium Duchownego we Lwowie (przeniesionego ze Lwowa do Kalwarii Zebrzydowskiej).

25 marca 1946 został mianowany biskupem diecezjalnym diecezji tarnowskiej. Sakrę biskupią otrzymał 19 maja 1946. W 1948 przeprowadził synod diecezjalny. Utworzył wiele nowych parafii, dbał o rozwój kultu eucharystycznego i maryjnego.

Stepa był uznanym autorem książek filozoficznych i społecznych, z których warto wymienić: Neokantowskie próby realizmu a neotomizm (1927), Poznawalność świata rzeczywistego w oświetleniu św. Tomasza (1930), Kształcenie światopoglądu katolickiego w szkole (1935), Kuszenie nowoczesnego człowieka (1937), Kościół współczesny a kryzys wolności (1939).