Przyszłość EUROPY w zakresie gospodarczym, społecznym i politycznym [2015]

Tytuł: Przyszłość EUROPY w zakresie gospodarczym, społecznym i politycznym, seria wydawnicza - „Biblioteka jedności Europejskiej – Ministrerstwo Spraw Zagranicznych”.

Autor: Teodor KORWIN-SZYMANOWSKI, opracowanie i posłowie Radosław Paweł ŻURAWSKI vel GRAJEWSKI.

Wydawca: Wydawnictwo Ministrerstwa Spraw Zagranicznych, Warszawa 2015 (reprint wydania z 1885 roku – książka dwujężyczna – polsk i francuski – skład z dwóch stron okładki). 113+117+2 stron, rysunki w tekście, oprawa twarda płócienna z obwolutą, format 17x25 cm.

Stan dobry - ogólne podniszczenie i zabrudzenia obwoluty, okładki oraz środka – poza tym stan OK.

„Przyszłość EUROPY w zakresie gospodarczym, społecznym i politycznym” - EUROPO! Ty, która niesiesz na czole swym gwiazdę światłości, a w sercu prawdę chrześcijaństwa, bądź wybawieniem ludzkości.

Dążmy wszyscy do celu, pracujmy, znośmy trudy, lecz pomóżmy naszym cierpiącym braciom.

Dążmy wszyscy do celu i pracujmy, lecz bez próżności, pychy, bez ulegania namiętnościom.

Ludzkość oczekuje bowiem od nas oświecenia, a nie namiętności. Iluż to cierpień owa nieszczęsna ludzkość mogłaby uniknąć, gdyby wielcy, którzy nią władają i ją oświecają, mieli w sobie odrobinę pokory lub choćby skromności! Tymczasem przyćmiony pychą rozum każę im sięgać po władzę fałszem, sprytem i przebiegłością. Sposoby te zazwyczaj są skuteczne tylko wobec głupców. Tylko dwie siły mogą przynieść ludzkości zwycięstwo — siła fizyczna i siła prawdy. Mogło się zdawać, że część świata chrześcijańskiego to pojęła, lecz nie wiedzieć czemu ostatecznie wybrała siłę fizyczną, i używała jej przez ponad stulecie tak, że ludzkość została nią niemal zmiażdżona.

Jednak siła fizyczna ma to do siebie, że pewnego dnia jej zasoby się kończą. Trzeba wówczas odwołać się do środka, który zatryumfuje ostatecznie, czyli do prawdy. Większość publicystów i filozofów, skrytych za tarczą próżności i pychy, tworząc swe dzieło, jakąś naukę społeczną, stara się wznieść szańce przeciw krytyce, uchronić się przed nią.

Decydują się tedy pisać nie to, co dyktuje im wewnętrzny święty płomień, lecz przede wszystkim pragną wykazać swą erudycję i ogrom wiedzy (pół biedy, gdy jest to wiedza sensowna i prawdziwa), piszą zatem historię rodzaju ludzkiego od Adama i Ewy, powołują się na rozlicznych dziejopisów i uczonych, aby dojść — dokąd? Często prawie do niedorzeczności. Tymczasem o wiele prościej jest nie dbać o krytykę i pisać to, co sie myśli i czuje, a to z tego prostego i słusznego powodu, że dziecię naszego wieku jest prawdziwszym obrazem minionych stuleci — w ich aspekcie moralnym, intelektualnym, ekonomicznym, społecznym i politycznym — niźli dawne doktryny, często układane pod wpływem namiętności, dla interesu, zaspokojenia próżności lub jako pułapka zastawiona na przyszłe pokolenia.

Powiadam więc: pracujmy i dążmy do celu wszyscy, albowiem problemy ludzkości mają charakter międzynarodowy i powszechny, i rozwiązać je można tylko dzięki międzynarodowej i powszechnej współpracy rządów i ich poddanych oraz połączeniu środków, jakimi dysponują. A że w naszym stuleciu język idei jest już ponoć niezrozumiały, trzeba tedy przemawiać językiem twardej monety, za którą kupić można chleb, czyli językiem finansów.

Traktujmy chore społeczeństwo jak traktuje się chore dziecko: gdy odmawia przyjęcia lekarstwa, podajemy mu je w ciastku. Należy zatem podejść do społeczeństwa od strony finansów i zaaplikować mu poprzez samą organizację Banku, o którym będzie mowa w niniejszej książce, reformy społeczne, które będą lekarstwem na choroby, jakie dręczą ludzkość.

Rozum podpowiada nam, że w sytuacji gdy ludzkość tak bardzo zwiększyła swoją liczebność, gdy trawią ją choroby gospodarcze, moralne, społeczne, gdy jest, można by rzec, niczym dziecko, nie da się jej uleczyć bez współpracy równie wielu jednostek i połączenia równie wielu środków. Mówiąc o środkach, mam na myśli również kapitał. Jeżeli jego właściciele nie zechcą współdziałać z nami w pracy na rzecz szczęścia ludzkości, będziemy ich izolować, nie czyniąc im wszakże szkody. Wspólnie będziemy w stanie zbudować fun(lament naszego przyszłego dobrobytu w oparciu, z pomocą rządów, o kredyt, który sami sobie stworzymy i spłacimy go z Bożą pomocą przed końcem czasów.

Dość jednak silni, by opiekować się naszymi poddanymi, zarówno biednymi, jak i bogatymi, zwracamy uwagę posiadaczom kapitału, że angażowanie się w sprawy gospodarcze i społeczne Europy leży w ich własnym interesie, w nowym bowiem ladzie gospodarczym i społecznym pozwoli im to zająć jedne z zaszczytniejszych miejsc.

Nie wolno zapomnieć, że pieniądz bity oprócz swej wartości własnej ma także wartość umowną, która w całości byłaby zależna od rządów1 i społeczności współpracujących w skali międzynarodowej. Gospodarczy złoty wiek nie nastanie nigdy, jeśli narody będą zajmować się tylko własnymi finansami i w dodatku będą do siebie wrogo nastawione, jeśli jednak podadzą sobie dłonie, będzie mogła utyskiwać wyłącznie zawiść, w życiu gospodarczym bowiem pojawi się pewna niezwykła wartość, zdolna sama wzbogacić ludzkość, a będzie nią kredyt udzielany z gwarancją międzynarodową wszystkich stowarzyszonych rządów.

Powiadam tedy: dążmy wszyscy do tego, by urządzić życie gospodarcze w sposób dobry i pożyteczny, lecz czyńmy to cierpliwie i w pokoju, wszelkie rewolucje bowiem godne są nienawiści i wzgardy. Pozytywne zmiany, jakie dokonały się w wyniku Wielkiej Rewolucji Francuskiej, prędzej czy później i tak by nadeszły, jednak bez lego wstrząsu społecznego, który opóźnił chwilę wyniesienia powinności obywatelskiej do rangi świętego dogmatu, zarówno przez masy, jak i przez jednostki. Możemy być pewni: po wielowiekowym obcowaniu jednostek, intelektów, korporacji i narodów, ludzkość — niczym wielki bohater (choć tylko w sferze idei) — zrodziła wielką ideę oraz działania dotyczące całej ludzkości jako zbiorowiska jednostek.

I tak jak bohater, który ma za zadanie pokonać dziesięć przepaści w dziesięć dni, gdy pierwszego dnia pokona ich pięć, będzie mógł pozwolić sobie na długi odpoczynek przed pokonaniem kolejnych pięciu, tak i socjaliści, wywołując rewolucję tylko opóźniają nastanie nadchodzącego złotego wieku.

Swą ideę przedstawię Czytelnikom w postaci artykułów — jak gdyby był to wyciąg z kodeksu: społecznego i gospodarczego, a następnie niewielki wyjątek z kodeksu politycznego i administracyjnego. Pod artykułami będę niekiedy zamieszczał komentarze, aby ukazać Czytelnikowi drogi rozumowania, którymi chciałbym, by podążała jego uwaga, często, aby pomóc mu pojąć me osobiste poglądy, zawsze, aby skłonić go do refleksji i zaproponowania rozwiązań lepszych niż moje. [Cygów, 15 stycznia 1885 roku]

Spis treści:

[EUROPO!]

Kodeks społeczny i gospodarczy:

• Wyjątki z Kodeksu społecznego i gospodarczego;

Kodeks polityczny i administracyjny:

• Wyjątki z Kodeksu politycznego i administracyjnego;

Radosław Paweł ŻURAWSKI vel GRAJEWSKI – Teodor KORWIN-SZYMANOWSKI i jego dzieło. Posłowie;

Przypisy;

Indeks.

- Polecam!