БАБЬЯ ГОРА (Туристический путеводитель [лето-зима])

Tytuł: BABIA GÓRA (Przewodnik turystyczny [lato-zima]), seria wydawnicza – „Szlaki Turystyczne Województwa Bielskiego”.

Autor: Władysław MIODOWICZ, mapka Artur ROTTER, panorama górska Jan MALIK.

Wydawca: Wydawnictwo PTTK „KRAJ”, Warszawa-Kraków 1986, wydanie II. 64 stron, mapka, panoramy górskie w tekście, oprawa miękka, format 11,5x16 cm.

Stan dobry - ogólne podniszczenie i zabrudzenia okładki oraz środka – poza tym stan OK.

„BABIA GÓRA (Przewodnik turystyczny [lato-zima])”. Układ i zasady przewodnika - Przewodnik zawiera opisy tylko szlaków wybranych — zdaniem autora, wędrującego po masywie babiogórskim i znakującego tam szlaki od 1924 r. — najciekawszych i najpiękniejszych krajobrazowo. Opisywane szlaki podzielono na numerowane odcinki, by nie powtarzać opisów w całości. Pominięto zupełnie długie i żmudne dojścia z Orawy, Gorców, Osielca, Suchej i Pilska.

Uwzględniono natomiast opisy niektórych bardziej samodzielnych szlaków przebiegających grzbietami Pasma Jałowieckiego i gniazda Policy, dających dobry widokowo wgląd na masyw BABIEJ GÓRY. Poza wejściem na Diablak przez Upłazy, pominięto w całości szlaki nieznakowane, choćby dlatego, że farbą znakuje się zazwyczaj szlaki najpiękniejsze, nadto zaś na terenie Babiogórskiego Parku Narodowego zabronione jest poruszanie się poza szlakami znakowanymi.

Poszczególne rozdziały starano się ułożyć w pewnym porządku logicznym, a więc wpierw ogólny opis, potem opisy szlaków letnich i zimowych, krótka charakterystyka miejscowości i bazy noclegowej, wreszcie „Raptularz babiogórski” oraz „Babiogórskie zapiski krajoznawcze”, gromadzące wiedzę krajoznawczą o regionie.

Opisy poszczególnych szlaków starano się podać z możliwie największą ilością szczegółów. Zrezygnowano z większości tradycyjnych skrótów, które tylko nużą i irytują czytelników, stając się niekiedy przyczyną zabłądzeń. Pisząc np. „lewy brzeg potoku”, autor ma na myśli nie zasady orografil, lecz to, co turysta widzi, a więc brzeg leżący po jego lewej ręce. Należy oczywiście pamiętać, że niektóre szczegóły mogą ulec dość szybkim zmianom, jak np. przystanki PKS, miejsca wyrębu lasów, znakowanie narciarskich szlaków zjazdowych, usytuowanie stacji turystycznych etc.

Czas potrzebny do przejścia szlaków obliczono uwzględniając przeciętne warunki atmosferyczne (brak mgły, opadu, silniejszego wiatru, w zimie dobry śnieg o warstwie co najmniej 60 centymetrów), a także przeciętną sprawność turystów w średnim wieku. Czas przejścia nie uwzględnia dłuższych postojów, a tylko zwyczajne „odsapki” i jest zaokrąglony do pełnych godzin lub ich połówek. W opisach nie liczy go od początku tury, lecz podaje dla poszczególnych odcinków.

Inną wprowadzoną zasadą jest dowolny układ szlaków, poczynając od najkrótszego, względnie najwygodniejszego, a nie wyliczania w porządku ze wschodu na zachód czy też odwrotnie.

Podążając szlakiem, w jakimś stopniu skomplikowanym należy zwracać pełną uwagę na szczegóły drogi, a w razie zabłąkania wrócić bez zwłoki do najbliższego znaku i próbować raz jeszcze.

Spis treści:

• Układ i zasady przewodnika;
• Grupy Babiej Góry;
• Przyroda Babiej Góry;
• Drogi letnie:
• Dojścia do schroniska na Markowych Szczawinach – 55 tras;
• Wyjścia od schroniska na szczyt Babiej Góry;
• Zejścia ze szczytu Babiej Góry – 2 trasy;
• Zejścia od schroniska na Markowych Szczawinach – 4 trasy;
• Inne szlaki;
• Drogi zimowe – 2 trasy;
• Ważniejsze miejscowości;
• Raptularz babiogórski;
• Zapiski krajoznawcze;

Informacje praktyczne;

Bibliografia.

- Polecam!