KWADRAT 1974-2014, П. Дзевоньский и Р. Дзевоньский

Tytuł: KWADRAT 1974-2014.

Autor: Piotr Dziewoński i Roman Dziewoński.

Wydawca: Teatr KWADRAT Im. Edwarda Dziewońskiego, Warszawa 2015. 224 strony, zdjęcia, rysunki w tekście i we wklejkach, oprawa twarda tekturowa, format 23,5x23,5 cm.

Stan dobry - ogólne podniszczenie i zabrudzenia okładki oraz środka – poza tym stan OK.

„Niestety w Polsce stosunek do komedii krytyków, aktorów i reżyserów - a piszę to z pozycji kogoś, kto większość swojego zawodowego życia poświęcił temu gatunkowi teatru - jest na nie. A do tego zdecydowana większość tych, którzy biorą się za nią, stawia sobie pytanie: co by tu zrobić, żeby było śmieszniej... i wtedy jest koniec. Granie komedii to granie serio. Wszystko sprowadza się do niuansów: tempa, sposobu podawania tekstu oraz wybrania tych elementów, z których publiczność będzie się śmiać. Z całą odpowiedzialnością mogę stwierdzić -właśnie komedia jest najtrudniejsza”. [Edward Dziewoński]

„KWADRAT 1974-2014” - Teatr to nie miejsce jedynie. Teatr jest tam, gdzie są ludzie. Ktoś powiedział, że każde spotkanie dwojga osób nosi wszelkie znamiona Teatru. Jest dialog, wymiana potrzeb, konflikt, interakcja. Do tego nie potrzeba ani sceny, ani widowni. Jednak kiedy pięć lat temu przyszło nam żegnać się z salą przy ulicy Czackiego, kiedy Jan Kobuszewski rozpoczął demontaż naszej historycznej już wtedy sceny, wyrywając z niej pierwszą deskę, wielu z nas, aktorów, pracowników technicznych, administracji, miało w oczach łzy. I nie były one spowodowane lękiem o miesięczne gaże, pensje czy ubezpieczenia. Ich źródłem był żal, że oto nasz aktorski dom, w którym, jak w rodzinie, kolejne pokolenia spotykały się z sobą, uczyły się od siebie, i nawzajem wspierały, odchodzi w niebyt. I tak jak rodzina potrzebuje domu, by miała się, gdzie jednoczyć, tak i my czuliśmy, że Zespół nie może istnieć bez Sceny, a przede wszystkim bez ukochanej Widowni. Nieważne, co mówią teoretycy.

Ponoć sztuka nie znosi wygody. Dla artysty najbardziej pobudzające do kreacji są przeciwności losu, trudy, konflikty, upokorzenia. Przez te czterdzieści lat doznaliśmy ich tyle, że moglibyśmy nimi bez wysiłku kilka teatrów obdzielić. Czas stanu wojennego, w którym ludzka zawiść okazała się niszcząca dla naszego patrona, Edwarda Dziewońskiego, przemiany lat dziewięćdziesiątych, w których nasze sukcesy frekwencyjne były źródłem drwin i fali niepohamowanej krytyki, wreszcie ostatnie lata, kiedy mieliśmy po prostu przestać istnieć, tak jak nasza, zamieniana na podziemny parking, scena. I zawsze, niczym żaglowiec na wzburzonym oceanie, wypływaliśmy na powierzchnię. Wypływamy. Już czterdzieści lat. Dzięki naszym Widzom, i coraz szerszemu gronu prawdziwych Przyjaciół.

Bardzo Wam wszystkim za to dziękujemy! [Andrzej Nejman]

Spis treści – patrz foto.

- Polecam!