Подвесные моторы для лодок, Ежи БРДУЛАК [1982]

Tytuł: Silniki przyczepne do łodzi.

Autor: Jerzy BRDULAK.

Wydawca: Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa 1982, wydanie I. 294 strony, rysunki, schematy w tekście, oprawa miękka, format 15x21 cm.

Stan dobry - ogólne podniszczenie i zabrudzenia okładki oraz środka – poza tym stan OK.

„Silniki przyczepne do łodzi”. Wstęp - Obserwowany w ostatnim okresie czasu bardzo szybki rozwój żeglarstwa motorowodnego, w najogólniejszym tego słowa znaczeniu, stał się możliwy dzięki importowi szeregu typów silników przyczepnych do łodzi, a także uruchomieniu, skromnej na razie, produkcji krajowej.

Taki stan rzeczy wymaga od użytkowników bliższego zapoznania się z tymi silnikami, aby mogli oni w granicach im dostępnych zapewnić silnikowi właściwe warunki eksploatacyjne i konserwację, łącznie z wymianą niektórych elementów. składowych silnika. Zakłada się przy tym, że użytkownik nie jest zawodowo związany z problematyką silników spalinowych i elektroniką.

Z opisów wyłączone zostały silniki wbudowane do łodzi na stałe (stacjonarne), będące przeważnie silnikami od popularnych samochodów (Syrena, Wartburg, Fiat), których opisy można znaleźć w licznych publikacjach dotyczących samochodów tych marek.

Marginesowo zostały potraktowane silniki spalinowe, przeznaczone do napędu różnych maszyn, adaptowane na silniki łodziowe. Przyczepne silniki zaburtowe pracują w znacznie cięższych warunkach niż np. silniki samochodowe czy też motocyklowe i jako mechanizmy precyzyjne, czułe na wszelkiego rodzaju „niedostatki” eksploatacyjne, wymagają od użytkownika umiejętnego obchodzenia się (szczególnie w okresie docierania silnika nowego, względnie po wymianie tłoków i pierścieni w silnikach remontowanych), które zapewniłoby niezawodność ich pracy i „długowieczność”.

Książka ma na celu dostarczenie użytkownikowi przyczepnego silnika do łodzi minimum informacji związanych z budową, zasadą działania poszczególnych podzespołów silnika oraz określenia wymagań związanych z właściwą eksploatacją i obsługą.

Brak znajomości podstawowych prawideł jest najczęściej przyczyną skrócenia czasu użytkowania silnika, zniszczenia podzespołów bądź elementów składowych, a nawet poważnej awarii grożącej niebezpiecznym wypadkiem.

Nabywane tą drogą wiadomości o silniku są zwykle spóźnione i wymagają nieraz poważnych nakładów pieniężnych na remont.

Uwzględniając fakt, że przeważająca liczba silników przyczepnych do łodzi pracuje na zasadzie dwusuwu, i że różne typy będą miały ze sobą wiele cech wspólnych, w opisach ograniczono się do kilku typów najbardziej popularnych silników w ostatnim czasie. Opisywanie większej liczby typów jest praktycznie niepotrzebne, a dane porównawcze można uzyskać z przedstawionych w tekście tablic.

Na naszych wodach są eksploatowane silniki przyczepne różnych firm i typów, różniące się między sobą szczegółami konstrukcyjnymi, ilością cylindrów, pojemnością, rodzajem pracy, mocą i wykonaniem, a także rokiem budowy i ceną.

Można przyjąć, że mimo różnorodności typów tych silników czytelnik znajdzie dostateczną ilość materiału informacyjnego, który będzie mu pomocny przy eksploatacji i konserwowaniu posiadanego silnika, obojętne czy to będzie do dziś jeszcze Sprawny eksploatacyjnie „Sachs-125” z 1934 roku, czy też najnowszy model Crescenta, Evinrude albo König.

Rozpoznanie pracy poszczególnych podzespołów pozwoli czytelnikowi na samodzielną wymianę niektórych detali podczas rejsu (związaną najczęściej z rozebraniem i ponownym złożeniem danego podzespołu), a silnikowi zapewni właściwą eksploatację. Rozbieranie silnika należy zawsze jednak traktować jako zło konieczne, wynikające z wyraźnej potrzeby, ograniczonej do ściśle określonego podzespołu.

Książka nie pretenduje do roli podręcznika czy też instrukcji obsługi względnie użytkowania określonych typów silników łodziowych, natomiast wypełnia lukę jaka istniała wśród wydawnictw traktujących o silnikach przyczepnych do łodzi, nawet trochę rażącą w porównaniu z liczbą pozycji wydawniczych o silnikach samochodowych, motocyklowych, a nawet motorowerowych. Należy również pamiętać i o tym, że na szlakach wodnych nie znajdziemy takiej ilości stacji benzynowych i warsztatów naprawczych jak to ma miejsce w przypadku dróg lądowych, obojętnie której klasy i motorowodniak będzie najczęściej zdany na własne umiejętności i własne siły, a także na potrzebę skorzystania z pomocy innych użytkowników łodzi motorowych, którzy w potrzebie nie odmówią rady i pomocy.

Jeśli zawarte w książce minimum wiadomości o silniku przyczepnym pozwoli użytkownikowi na samodzielne wykonanie napraw niektórych uszkodzeń silnika (usterek) i zapewnienie właściwej eksploatacji, to będę mógł uważać, że zamierzony cel został osiągnięty.

Popularnie przedstawiony materiał, poparty rysunkami poszczególnych silników i ich elementów składowych, został uzupełniony opisem urządzeń pomocniczych bardzo przydatnych przy wykonywaniu prac naprawczych i konserwatorskich, a także podczas eksploatowania silnika. Pomoce te, mechaniczne i elektryczne, są nieskomplikowane w budowie i mogą być wykonane przez samego użytkownika silnika bądź zlecone do wykonania. Nie wymagają one dużego nakładu pracy ani nie są zbyt kosztowne.

Spis treści – patrz foto.

- Polecam!