DYARYUSZ wiedeńskiej okazyji Jmci Pana Mikołaja...

Tytuł: DYARYUSZ wiedeńskiej okazyji Jmci Pana Mikołaja na Dyakowcach DYAKOWSKIEGO podstolego latyczewskiego.

Autor: Mikołaj DYAKOWSKI, do druku przygotowali, wstępem i przypisami opatrzyli Józef A. KOSIŃSKI, Jan DŁUGOSZ.

Wydawca: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1983, wydanie I. 112 stron, rysunki (ozdobniki) w tekście, zdjęcia we wklejkach, oprawa miękka z obwolutą, format 11,5x16 cm.

Stan dobry - ogólne podniszczenie i zabrudzenia obwoluty, okładki oraz środka – poza tym stan OK.

„DYARYUSZ wiedeńskiej okazyji Jmci Pana Mikołaja na Dyakowcach DYAKOWSKIEGO podstolego latyczewskiego”. W IMIĘ PAŃSKIE, AMEN - Dyaryusz wideńskiej okazyji przez Najjaśniejszego Króla Jmci polskiego, Jana Trzeciego, z wiekopomną sławą narodu naszego ekspediowanej, teraz przez W. Jmci Pana Mikołaja na Dyakowcach DYAKOWSKIEGO, podstolego latyczewskiego, natenczas w pokoju tegoż Najjaśniejszego Króla Jmci służącego i pod Widniem actu będącego, ile przy młodej natenczas aplikacyji, co rozum uważał, oko widzieć, ucho słyszeć a pamięć pojąć mogła, wypisany...

„DYARYUSZ wiedeńskiej okazyji Jmci Pana Mikołaja na Dyakowcach DYAKOWSKIEGO podstolego latyczewskiego”. Wstęp - Gdyby Mikołaj na Dyakowcach DYAKOWSKI, herbu własnego, porucznik chorągwi lekkiej wojak koronnych, podstoli latyczowski, nie utrwalił na piśmie swych wspomnień z odsieczy wiedeńskiej, utonąłby w niepamięci ludzkiej, jak wielu innych DYAKOWSKICH, po których pozostały w herbarzach tylko imiona, czasami z przydatkiem jakiegoś tytułu, nazwiska panieńskiego żony, imion dzieci lub daty procesu majątkowego zaczerpniętej z ksiąg sądowych. Dwadzieścia parę kartek zapisanych przez Dyakowskiego powoduje, że jak ulał pasuje do niego i jego twórczości aforyzm Jana LECHONIA: „Dobrze napisana karta papieru trwalsza jest od marmuru”. Ciekawość więc budzi zarówno osoba samego autora, jak i przyczyny ponad sto pięćdziesiąt lat trwającej poczytności DIARIUSZA.

Protoplastą rodu Dyakowskich był Seniek KOŚLEWSKI, któremu Władysław WARNEŃCZYK przywilejem datowanym w Budzie 30 września 1442 r. nadał w lenno dwie wsie na Podolu: Dyakowce, inaczej Dyakowie, i Jusipowce (od XVIII w. — Kosikowce), leżące w późniejszym powiecie lityńskim, na północny wschód od Kamieńca Podolskiego. Nadanie to zatwierdził Zygmunt STARY w 1550 r„ a potwierdził na wieczne czasy AUGUST II w 1703 r. „Wieczne czasy” nie trwały nawet sto lat, gdyż już w XVIII w. Dyakowce wraz z kluczem nowokonstantynowskim należały do CZARTORYSKICH, od 1817 r. do JAROSZYŃSKICH, a po upadku powstania styczniowego, skonfiskowane, dostały się jako nagroda carskiemu generałowi KOCZUBEJOWI. Mimo to na przełomie lat siedemdziesiątych, i osiemdziesiątych XIX w. należało jeszcze do DYAKOWSKICH w ich dziedzicznej wsi 60 dziesięcin ziemi (ok. 8,5 ha)...

Spis treści:

• Wstęp;
• Wykaz literatury cytowanej lub wykorzystanej we wstępie;

Dyaryusz wiedeńskiej okazyji;

• Przypisy;
• Nota edytorska;
• Wykaz ilustracji.

- Polecam!