Комикс ТАЙНА СТАТУЭТКИ, Б. Клуска, Т. Клещ, ПИКСЕЛЬ

TAJEMNICA STATUETKI 1 i 1/2. Kolejny komiks z serii Kolekcja Pixela.

Bartłomiej Kluska:

"Metropolis Software House pozwoliło nam uwierzyć, że polskie gry komputerowe mogą być tak dobre jak ich zachodnia konkurencja. Zwróćmy uwagę, że gdy inni krajowi autorzy tworzyli wciąż na ośmiobitowym Atari, co najwyżej nieśmiało zerkając na możliwości dawane przez Amigę, Adrian Chmielarz i Grzegorz Miechowski debiutowali od razu na pececie – platformie przyszłości, na której wkrótce miał grać cały świat. Czy już wtedy wyobrażali sobie, że gracze z różnych stron globu za kilka lat będą sięgać po produkcje made in Poland?

Debiut Metropolis – Tajemnica Statuetki (1993) – dawał nadzieję, że taka przyszłość jest możliwa. Gra była przygodówką, co świadczyło o zdroworozsądkowym podejściu autorów. Z jednej strony – gatunek wciąż cieszył się ogromną popularnością, z drugiej – bardziej niż kosztowne w realizacji fajerwerki graficzne i dźwiękowe liczyła się w nim dobra fabuła i pomysłowe zagadki. A tego w Tajemnicy Statuetki na nie brakowało.

Oto agent Interpolu John Pollack rusza tropem złodzieja dzieł sztuki i byłego komandosa, a historia, która początkowo jawi się jako kryminalna intryga, stopniowo ewoluuje w kierunku okultystycznego horroru. Bohater jest elokwentny, dzięki czemu dialogi skrzą się humorem, do tego zna szpiegowskie sztuczki i receptury drinków, śledztwo zaś rzuca go po egzotycznych, zazwyczaj bardzo słonecznych lokacjach w różnych częściach globu. Ten ostatni element jednoznacznie świadczył o realizacyjnym rozmachu twórców. Kto w tamtych czasach jechałby do Nicei, Monte Carlo czy Saint Tropez, by robić zdjęcia do gry komputerowej? Z Polaków tylko Metropolis.

Oczywiście malkontenci marudzili. Narzekano na szczątkowe efekty dźwiękowe i brak muzyki, archaiczne niekiedy zagadki (np. szukanie na ekranie przedmiotów wielkości piksela) czy kontrowersyjne rozwiązania fabularne (w tym niesławne plucie na wyłącznik światła). Nie dało się również ukryć, że mimo światowej otoczki Tajemnica Statuetki oparta jest na tekście i statycznych zdjęciach, po których klika się kursorem myszy (po latach autorzy przyznali się też, że fotografie w egzotycznych lokacjach wykonali przy okazji wakacyjnego wyjazdu). Dla wszystkich było jednak jasne, że po takim debiucie warto obserwować dalsze kroki producenta.

Choć w kraju wciąż szalało piractwo komputerowe, pozbawiające autorów i wydawców znacznej części zysków, a firmy producenckie dysponowały ułamkiem budżetów, jakimi cieszyli się ich zachodni konkurenci, Metropolis nie zawiodło. Wkrótce podbiło serca graczy przygodówkami Teenagent oraz Książę i Tchórz, strategią czasu rzeczywistego Reflux czy wreszcie innowacyjnym, taktycznym RPG Gorky 17. Co ważne, nie były to już tytuły skierowane wyłącznie do rodzimych odbiorców. Firma Chmielarza i Miechowskiego, zgodnie z pierwotnymi założeniami, jako jedna z pierwszych w Polsce zaczęła tworzyć gry z myślą o graczach na całym świecie. Dziś – po sukcesach m.in. Wiedźmina – taka koncepcja wydaje się oczywista, w latach 90. była jednak szalenie odważna.

W XXI wieku drogi twórców Tajemnicy Statuetki rozeszły się, a Metropolis przestało istnieć. Chmielarz założył People Can Fly i The Astronauts i ma w dorobku tytuły takie jak Painkiller, Bulletstorm czy The Vanishing of Ethan Carter. Miechowski współtworzył 11 bit studios, które dało graczom Anomaly: Warzone Earth, This War of Mine i Frostpunk.

Niestety znacznie gorzej poszło Johnowi Pollackowi. To dziwne, bo przygodówki lubią serie, a agent Interpolu, który tak brawurowo rozwiązał Tajemnicę Statuetki, mógł przecież liczyć na kolejne śledztwa, stając się naszym Gabrielem Knightem lub Teksem Murphym. Choć autorzy wspominali o sequelu, ten się jednak nie pojawił, a Pollacka zastąpił Marek Hopper, bohater Teenagenta (który zresztą również nie doczekał się ciągu dalszego).

Adrian Chmialarz, okazjonalnie pytany o Tajemnicę Statuetki 2, milczy. Co zatem stało się z Johnem Pollackiem? Czy nadal pracuje w Interpolu? Dlaczego nie dostał już żadnej ważnej sprawy? Komiks, który przygotowaliśmy z okazji 30. urodzin debiutanckiej gry Metropolis, próbuje przynieść odpowiedź, przede wszystkim jednak upamiętnia jedną z najważniejszych gier w historii polskiego gamedevu."