Хотимская война (сокращенно), Вацлав ПОТОЦКИЙ 1933 г.

Tytuł: Wojna CHOCIMSKA (w skróceniu), seria wydawnicza – „Bibljoteczka Uniwersytetów Ludowych i Młodzieży Szkolnej. Tom 254.”.

Autor: Wacław POTOCKI, ze wstępem i objaśnieniami Marji DYNOWSKIEJ.

Wydawca: Nakład Geberthner i Wolff, Warszawa 1933. 137 stron, oprawa miękka, format 12,5x18 cm.

Stan dobry - ogólne podniszczenie i zabrudzenia okładki oraz środka (brak oryginalnej okładki – okładka zastępcza z papieru w kolorze szarym – okładka tylna zachowana, prywatne stemple własnościowe) – poza tym stan OK.

„Wojna CHOCIMSKA (w skróceniu)” - "Dla łatwiejszego zoryentowania się czytelnika w treści poematu, podajemy krótką historyę chocimskiej wyprawy. W roku 1620 wkroczyło wojsko tureckie pod wodzą ISKANDRA baszy do Mołdawii. ŻÓŁKIEWSKI, spiesząc z pomocą hospodarowi GRACYANOWI, pozornie Polsce oddanemu, spotkał się z Turkami pod CECORĄ. Siły stron obu były nierówne. W nielicznem wojsku polskiem zapanowało wkrótce rozprzężenie, straszną klęską na polach cecorskich zakończone.

Zwycięstwo rozzuchwaliło wrogów, więc też w roku 1621 wyruszył OSMAN II z olbrzymiemi silami na podbój Polski. CHODKIEWICZ zastąpił mu drogę w Mołdawii pod Chocimem, na prawym brzegu Dniestru. Miał on około 35 tysięcy żołnierza, Kozacy przybyli mu z pomocą w liczbie około 4O-tu tysięcy. Armia turecka liczyła około dwustu tysięcy wojowników. Pierwsze walki rozpoczęto 29 sierpnia i odtąd szły dzień po dniu utarczki za utarczkami. Choroba zmogła hetmana, wojsku żywności i paszy brakowało, a Król ZYGMUNT z pospolitem ruszeniem nie nadciągał. Pomimo to trzymali się Polacy bohatersko do zgonu hetmana i po jego zgonie pod wodzą LUBOMIRSKIEGO. Stawali zaś w boju tak dzielnie, że OSMAN o zwycięstwie zwątpił. Wysłał więc dyplomatę WEWELEGO z wezwaniem do układów. Pożądane one były od dawna wojsku naszemu, więc też wyruszyli posłowie SOBIESKI Jakób i ŻÓRAWIŃSKI Stanisław i wśród nieustających utarczek zawarto traktat pokojowy w dniu 9 października (1621).

Poemat staropolski o wojnie chocimskiej 1621 roku.

Autor »Wojny«, Wacław z Potoka POTOCKI, pochodził z rodziny wyznania aryańakiego. Urodził się w 1625 r. w Woli Łużeńskiej, powiecie bieckim. Nie wiadomo, w jakich szkołach się kształcił, to pewna jednak, że w Akademii krakowskiej nie był, gdyż wstęp do niej był w wieku 17-tym dla Aryan zamknięty. Samoukiem więc musiał pozostać poeta nasz przez całe życie swoje, ale przyznać należy, że w samouctwie tem zaszedł daleko. Mając umysł żywy i ciekawy, posiadł dobrą znajomość łaciny, posiadł znaczny zapas wiadomości historycznych i zasłużył na to, że go dziś do światlejszych ludzi 17-go stulecia zaliczamy.

Odziedziczywszy po rodzicach piękny kawał ziemi, osiadł POTOCKI we wsi Łużnej i jął się gospodarki. W 1651 roku, a może i lat następnych, brał udział w nieszczęsnych wojnach kozackich. Potem zmusiła go do tułaczki szwedzka zawierucha. Powróciwszy do domu, nie porzucał już pracy koło roli. O urzędy i dostojeństwa nie ubiegał się on zbytnio. W r. 1667 został podstarościm bieckim, w r. 1678 podczaszym krakowskim. Nadewszystko jednak cenił niezależny żywot ziemiański. Zmarł około 1691 roku.

Potocki wziął się późno do poezyi.

- Polecam!