Леонардо да ВИНЧИ, Франк Цёлльнер [Taschen 2005]

Tytuł: Leonardo da VINCI (1452-1519), seria wydawnicza „TASCHEN Nr 01.”.

Autor: Frank Zöllner, tłumaczenie Anna Cichowicz.

Wydawca: TASCHEN-TCM Art / EDIPRESSEE Polska S.A., Warszawa 2005. 96 stron reprodukcje dzieł Artysty w tekście i we wklejkach, grafiki w tekście, oprawa miękka lakierowana, format 18,5x23 cm.

Stan dobry - ogólne podniszczenie i zabrudzenia okładki oraz środka – poza tym stan OK.

Leonardo da VINCI (1452-1519) - Wybitny, nadzwyczajny, prawie zawsze uwielbiany — taki wizerunek Leonarda da Vinci przekazali nam autorzy i krytycy z przeszłości. Opisywali miłego, przystojnego mężczyznę, który nie tylko zadziwiał współczesnych jako artysta-malarz, ale też jako naukowiec i muzyk. Jednak posiadał również cechy, które w tamtych czasach mogły przysporzyć mu kłopotów. W młodości znany był ze swych upodobań homoseksualnych (Beltrami, 8—9) będących wówczas przestępstwem. Chociaż już na początku XVI wieku traktowano tę skłonność jako element osobowości genialnego artysty (Lomazzo, t. I, s. 104). Jedynym, co naprawdę miano mu za złe, był jego zwyczaj rozpoczynania i nie-kończenia prac. Biografowie bezustannie utyskiwali na rozległość jego zainteresowań: „Poświęcał się badaniom w dziedzinach, które nie miały nic wspólnego ze sztuką, a jego zmienność i kapryśność sprawiały, że ukończył niewiele dzieł. Jego talent tak bardzo złakniony był doskonałości, a on sam tak wobec siebie wymagający, że rozpocząwszy wiele rzeczy, porzucał je” (Chastel, s. 72). Tak charakteryzował go humanista Paolo Giovio w swym zbiorze życiorysów sławnych ludzi z 1527 roku, w którym znaleźli się również tacy artyści, jak Michał Anioł i Rafael. Giorgio Vasari podobnie pisze w wydanych po raz pierwszy w 1550 roku „Żywotach najsławniejszych malarzy, rzeźbiarzy i architektów”: „Odznaczyłby się w naukach i piśmiennictwie, gdyby nie był zmienny i niestały. Poświęcając się studiom różnych spraw i dziedzin, rzucał je wkrótce”.

Leonardo, urodzony 15 kwietnia 1452 roku w Vinci koło Empoli, prawdopodobnie bardzo wcześnie zaczął przejawiać zdolności intelektualne i talent artystyczny. Wysłano go więc na naukę do pracowni florenckiego malarza i rzeźbiarza, Andrei del Verrocchia (1433—1485). Pierwsi biografowie często wspominali o wybitnych umiejętnościach rysunkowych młodego artysty. Na przykład Vasari pisze: „Rysował z takim zamiłowaniem i tak dobrze, że w tej doskonałości nikt go nie mógł prześcignąć. Posiadam głowę jego roboty w czarno-białym szkicu, dzieło po prostu boskie”...

Spis treści - patrz foto.

- Polecam!