Фрагменты воспоминаний 1910-1945, Корвин Соколовский

Tytuł: Fragmenty wspomnień 1910-1945.

Autor: Adam Ludwik Korwin-Sokołowski.

Wydawca: Editions SPOTKANIA, Paryż 1985, wydanie I. 209+6 stron, oprawa miękka lakierowana, format 13,5x21,5 cm.

Stan dobry - ogólne podniszczenie i zabrudzenia okładki oraz środka – poza tym stan OK.

“Fragmenty wspomnień 1910-1945”. Wstęp - Na szóstym zjeździć legionistów w Kaliszu (6-7.VIII.1927) Marszałek Polski Józef Piłsudski mówiąc o fałszowaniu historii legionowego czynu zbrojnego w walce o wolność i niepodległość Polski, nawoływał byłych legionistów do spisywania wspomnień. W okresie drugiej wojny światowej ogrom dokonanych zniszczeń spowodował również utratę wielu cennych dokumentów, notatek, dzienników i wspomnień spisywanych w okresie przedwojennym przez uczestników walk zbrojnych z mego pokolenia. Powyższe względy skłoniły mnie do przelania na papier niektórych bodaj fragmentów mych wspomnień z myślą by nie dopuścić do tego, aby pewne znane mi bliżej wydarzenia poszły w zapomnienie.

Dzięki patriotycznemu wychowaniu jakie wyniosłem z rodzinnego domu, a zwłaszcza roli jaką miała w tym moja matka, później zaś pod wpływem środowiska w szkołach do których uczęszczałem, znalazłem się w kręgu młodzieży przygotowującej się do walki o niepodległość Polski, i już od wczesnych lat brałem żywy udział w tej działalności.

Nie mogę tu pominąć wpływu tradycji rodzinnych, z którymi od młodych lat się zżyłem i które w pewnym stopniu były dla mnie drogowskazem życiowym. Mój p rap radzi ad, Wincenty Korwin-Sokołowski, pułkownik wojsk polskich, walczył o Polskę i poległ 24 grudnia 1806 pod sztandarami Napoleona w bitwie pod Pułtuskiem. Syn jego, a mój pradziad. Karol Mateusz Korwin-Sokołowski, major wojsk polskich, walczył o Polskę w latach 1830-1832. Dziad mój ze strony matki, Franciszek Junosza-Piaskowski, jako niepełnoletni chłopiec brał udział w Powstaniu Styczniowym. Brat jego, Józef Junosza-Piaskowski, za udział w Powstaniu Styczniowym został zesłany dożywotnio na Sybir. Dziadek Franciszek przechowywał notes z zapiskami swego brata Józefa i nieraz odczytywał mi ustępy z tego dzienniczka; słuchałem ich wtedy prawie jak słów Ewangelii. W walce o Polskę poległ bohaterską śmiercią w wieku 23 lat w szarży pod Dołhobyczowem (10 grudnia 1918 roku) brat mój Zygmunt Korwin-Sokołowski, podporucznik 1. Pułku Szwoleżerów im. Józefa Piłsudskiego. Mój młodszy brat, Stefan Seweryn, jako niepełnoletni chłopiec brał bardzo czynny udział w szeregach Polskiej Organizacji Wojskowej (POW); skazany przez wojskowy sąd niemiecki był więziony przez okres półtora toku.

W drugiej wojnie światowej straciłem 22-letniego syna Józefa, lotnika w 300 Polskim Dywizjonie Bombowym.

Z uwagi na mój stan zdrowia po amputacji prawej nogi w 1969 (ciężko kontuzjowanej na froncie w 1920 roku) zrezygnowałem z napisania obszerniejszej i bardziej wyczerpującej pracy. Ograniczyłem się z konieczności do relacji niektórych tylko fragmentów mych wspomnień. Starałem się dokładnie opisać pewne znane mi wydarzenia, w których brałem udział, względnie których byłem świadkiem. Może kiedyś badającym ten okres historykom przydadzą się one jako jeden z przyczynków do naświetlenia epoki mego pokolenia i jego wielkiego zwycięskiego zrywu w walce o wolność i niepodległość naszej Ojczyzny.

Płk Adam Ludwik Korwin-Sokołowski, ur. 22.07.1896 w Zachorzowie (kieleckie). W latach szkolnych członek Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego. Z wybuchem i wojny przedostaje się przez front i wstępuje do I. Pułku Ułanów Beliny-Prażmowskiego. W 1916 ciężko ranny. Internowany w Szczypiornie i Łomży (1917). Od, 1918 w 1. pułku szwoleżerów. Ranny w 1920. W 1921 przydzielony do adiutantury Naczelnego Wodza, sekretarz Kapituły Orderu Virtuti Militari. Mianowany (1930 r.) szefem Gabinetu Marszałka Józefa Piłsudskiego. 1935-1939 na stanowisku wojewody nowogródzkiego. Po wybuchu wojny internowany na Łotwie, przedostaje się do Wojska Polskiego we Francji. W 1944 przez Hiszpanię, Portugalię dołącza do Armii Polskiej na Bliskim Wschodzie.

Po wojnie na emigracji w Anglii. Powraca do kraju w 1956. Zm. w Warszawie 12.08.1979. Odznaczony Orderem Virtuti Militari, czterokrotnie Krzyżem Walecznych i innymi.

Spis treści – patrz foto.

- Polecam!