Более чем маловероятно, невозможно... [1996]

Tytuł: Bardziej niż Nieprawdopodobne, Niemożliwe, Niewiarygodne (Niezwykły almanach tajemniczych zjawisk), seria wydawnicza - „Księgi Osobliwości”.

Autor: Richard LAZARUS, przekład Marcin CHODOMSKI.

Wydawca: Wydawnictwo AMBER Sp. z o.o., Warszawa 1996, wydanie I. 352 strony, oprawa miękka lakierowana, format 16,5x23,5 cm.

Stan dobry - ogólne podniszczenie i zabrudzenia okładki oraz środka – poza tym stan OK.

„Bardziej niż Nieprawdopodobne, Niemożliwe, Niewiarygodne (Niezwykły almanach tajemniczych zjawisk)” - Richard LAZARUS nie manipuluje faktami, ale przedstawia obiektywną interpretacją omawianych wydarzeń. Stosując hipotezy naukowe i paranaukowe, stara się tłumaczyć rzeczywistość, która bywa ciekawsza niż fikcja. Prezentuje zagadki, których nie potrafi rozwiązać współczesna nauka.

• UFO;
• potwór z Loch Ness;
• yeti; życie po życiu;
• stygmaty;
• spotkania z duchami;
• skuteczność klątw;
• gigantyczny grad i wiele innych niewytłumaczalnych zjawisk…

Pasjonująca lektura ujawniająca fakty nie znane dotąd polskiemu czytelnikowi.

„Bardziej niż Nieprawdopodobne, Niemożliwe, Niewiarygodne (Niezwykły almanach tajemniczych zjawisk)”. Wstęp - Mawia się często, że prawda jest bardziej zadziwiająca niż powieść, i jest tak w rzeczywistości. Ktokolwiek wątpiłby w to stwierdzenie, przekona się o jego prawdziwości, czytając karty tej książki. Autorzy książek fantastyczno-naukowych mogą zajmować się tajemnicami czasoprzestrzeni, opisywać zdarzenia poza granicami znanego nam wszechświata lub wraz z czytelnikami wybierać się na karkołomną przejażdżkę przez środek czarnej dziury. Ale żadna książka fantastyczna nie może równać się z zadziwiającymi zdarzeniami mającymi miejsce w świecie, który zamieszkujemy, na planecie, na której mężczyźni i kobiety nagle, w czasie zwykłych, codziennych zajęć, stają w płomieniach, rozpływają się w powietrzu przed oczami zdumionych obserwatorów albo bez żadnego powodu rozpadają się na kawałki. Jest to świat, w którym ryby, żaby i różnorodne formy ożywionych i nieożywionych obiektów spadają z nieba jak deszcz: w którym woda, krew i ropa naftowa zaczynają wydobywać się z wyschniętych glinianych studni: w którym obrazy i ikony zaczynają raptem płakać lub krwawić. Nikt z nas nie uważa takich zjawisk za naprawdę możliwe, ale mimo to zdarzają się one i to nie w myślach mistrzowskiego pisarza, lecz na powierzchni planety, która zwie się Ziemią. Wydaje się, że w naszym świecie nie istnieją scenariusze zbyt zadziwiające czy też możliwości, których nie da się zrealizować. Jaki szanujący się autor miałby wystarczająco dużo śmiałości, aby stworzyć bohaterów, którzy mogliby widzieć przyszłość i zstępować do przeszłości, robić fotografie, używając jedynie jaźni, wstępować w płomienie i wychodzić z nich bez szwanku lub cierpieć z powodu ran identycznych do odniesionych przez Jezusa dwa tysiące lat temu? Jasne, że żaden pisarz nie śmiałby tego zrobić, bo nie można oczekiwać, że wiara czytelników sięga tak daleko. Ale są to przecież jedynie nieliczne przykłady zdolności paranormalnych, którymi obdarzeni są mężczyźni i kobiety w naszych czasach. Ich historie opowiedziane są w tej książce. Mówimy tu również o doświadczeniach osób, które spotkały się twarzą w twarz z niesamowitymi formami przybyszów z pozaziemskiej przestrzeni, duchami, wymarłymi stworami i całą gamą fantasmagorycznych stworzeń. Choć brzmi to fantastycznie, nie jest to fantazja. Wiek dwudziesty stał się okresem wyjątkowego rozwoju ludzkiej wiedzy. W ciągu ostatnich dziewięciu i pół dekady ludzkość nie tylko odkryła najdalsze zakątki wszechświata, ale dotarta również do mikroskopowego świata molekuł. Wyzwoliła energię atomu, a poprzez badania DNA docierać zaczyna do najgłębszych biologicznych tajemnic życia. Poza laboratoriami, ludzkie pragnienie wiedzy zaprowadziło nas do najdalszych rejonów Arktyki, kazało przedzierać się przez najgęstsze dżungle i opuszczać się na dno oceanów. Pod koniec siódmej dekady wieku, który rozpoczął się przed konstrukcją pierwszego samolotu napędzanego silnikiem, obserwowano już człowieka spacerującego po Księżycu. Dla większości ludzi postęp naukowy, jaki osiągnięto w dwudziestym wieku, jawi się jako rosnąca, coraz bardziej stroma krzywa. Powszechnie uważa się, że bardzo niewiele jest miejsc, których ludzie jeszcze me odwiedzili: jeszcze mniej takich, których nie widzieli; niewiele jest rzeczy wartych uwagi, które jeszcze nie zostały wytłumaczone...

- Polecam!