Римский миссал для польских епархий, 1-е издание

Mszał Rzymski dla Diecezji Polskich Wydanie I

Praca Zbiorowa

• Rok wydania: 1986
• Rodzaj okładki: Twarda
• Autor: Praca Zbiorowa
• Stan: Z uszkodzeniami
• ISBN: -
• Wymiar: 15cm x 22cm
• Nr wydania: -
• Seria: -
• Ilość stron: -
• Waga: 1.73 kg
• Indeks: -
• TIN: T04071647
• Obwoluta/Oprawa: naderwana na krawędziach, odklejająca się od bloku, naderwana
• Brzegi stron: naderwane, nierówne
• Kartki: naderwane, pofalowane
• Blok: pęknięty w kilku miejscach
• Inne: zamoczenia
• Grzbiet: naderwany, odklejony od oprawy

„Mszał Rzymski dla diecezji polskich”, tzw. *ołtarzowy*. Wydanie drugie, poszerzone i uzupełnione z aktualnymi formularzami mszy św. o świętych. Zawiera także nowe OGÓLNE WPROWADZENIE DO MSZAŁU RZYMSKIEGO i uaktualnione kalendarium. Mszał Rzymski (łac. Missale Romanum) – najważniejsza księga liturgiczna w Kościele katolickim obrządku rzymskiego, zawierająca teksty stałych i zmiennych części Mszy. Mszał zawiera wskazówki potrzebne do sprawowania tej Najświętszej Ofiary oraz dotyczące szczególnych celebracji związanych z poszczególnymi obchodami i okresami roku liturgicznego. Powstał z połączenia następujących ksiąg: sakramentarza, lekcjonarza, graduału i „Ordines Romani”. Oto kolejne edycje typiczne Mszału rzymskiego: 14 lipca 1570 – Pius V bullą Quo primum promulgował pierwszy mszał obejmujący całość liturgii; 7 lipca 1604 – Klemens VIII dokonał nieznacznej korekty mszału Piusa V; 2 września 1634 – nowa edycja mszału, wydana przez Urbana VIII; 1884 – nowa edycja mszału, wydana przez Leona XIII; 25 lipca 1920 – Benedykt XV wydał nowy mszał, z uwzględnieniem zmian dokonanych przez Piusa X; 1955 – Pius XII zatwierdził nowe wydanie Mszału, dopuścił możliwość częściowego stosowania języków narodowych, zreformował obrzędy Wielkiego Tygodnia (też Liturgii godzin); 1962 – Jan XXIII m.in. dodał do Kanonu mszy wezwanie do św. Józefa i usunął przymiotnik perfidis (łac. wiarołomni) używany w stosunku do Żydów podczas liturgii Wielkiego Piątku (Oremus et pro perfidis Judaeis) w 1970 r. Paweł VI wydał nowy mszał, zmieniający obrzędy mszy św. w znacznym stopniu (zobacz: Porównanie form rytu rzymskiego); 1975 – nowa edycja mszału, wydana przez Pawła VI; 2002 – III wydanie Mszału, nieznacznie różniące się od poprzedniego, wyszło za pontyfikatu Jana Pawła II; 2008 – poprawione wydanie Mszału, wydane z polecenia papieża Benedykta XVI. Mszał Rzymski podzielony jest na rubryki (łac. ruber – czerwony) i nigryki (łac. niger – czarny). Rubryki zawierają komentarze lub wskazówki dla celebransów, które nie są odczytywane podczas Mszy św. Nigryki zawierają teksty np. formularzy mszalnych, prefacji, modlitw itp., które są przeznaczone do odczytania podczas sprawowania Mszy. Układ mszału różni się w zależności od formy rytu. Forma zwyczajna rytu rzymskiego Na pierwszych stronicach Mszału znajduje się „Ogólne wprowadzenie do Mszału Rzymskiego” (w skrócie OWMR), czyli normy dotyczące wszystkiego, co związane jest ze sprawowaniem mszy. Po OWMR następują formularze mszalne roku liturgicznego, ułożone w kalendarzowym porządku niedziel i świąt, wśród których szczególne miejsce zajmują obchody Triduum Paschalnego. Po formularzach swoje miejsce mają „Obrzędy Mszy Świętej”. I tak kolejno: obrzędy wstępne, liturgia słowa, liturgia eucharystyczna, obrzędy zakończenia. Na kolejnych stronicach znajdują się formularze mszalne w mszach o świętych i świętach oraz uroczystościach ruchomych. Następnie występują formularze mszalne w mszach obrzędowych, okolicznościowych, wotywnych itp. Na końcu Mszału Rzymskiego dla Diecezji Polskich dodatkowo zamieszczono teksty liturgii mszy w języku łacińskim oraz kilka podstawowych formularzy mszalnych w tym języku.;

Objaśnienie do stanu: Z uszkodzeniami

Książki mogą posiadać niektóre z widocznych uszkodzeń, np. pęknięcia, zagięcia, postrzępienia, naderwania, ślady po taśmie, inne.