Среди наших лугов и лесов, Анна ЛЕВИЦКА [1938]

Tytuł: Wśród naszych łąk i borów (Obrazki z życia zwierząt).

Autor: Anna LEWICKA. (Rysunki wykonał według CORNISHA, BREHMA i innych Witold CHMIELEWSKI ⁎ Obwolutę projektu Jadwigi HŁADKÓWNY wykonały Zakłady Graficzne J. HURWICZ i Syn, Warszawa ⁎ Tekst odbito w Zakładach Drukarskich F. WYSZYŃSKI i S-ka, Warszawa.

Wydawca: Wydawniczej J. PRZEWORSKIEGO, Warszawa 1938, wydanie II. 275 stron, rysunki w tekście, oprawa twarda tekturowa (introligatorska), format 17x23 cm.

Stan dobry - ogólne podniszczenie i zabrudzenia okładki oraz środka (brak oryginalnej okładki (okładka zastępcza z papieru, zachowana przednia i tylna okładka (bez zadruku) oraz tylny fragment obwoluty; ślad po zamoczeniu wodą w tekście – kilkanaście pierwszych stron tekstu; zaznaczenia w spisie treści) – poza tym stan OK.

„Wśród naszych łąk i borów (Obrazki z życia zwierząt)” - Chodząc po lasach, polach i łąkach lubiłam śledzie ruch żyjących w nich istot. Nieraz siadywałam w pobliżu mrowiska lub wystawywałam długo patrząc na drzewo, w którego gałęziach tkwiło wtulone gniazdko ptasie i tak zaznajomiłam się z życiem mieszkańców pól i lasów. Wśród tych przechadzek nauczyłam się rozpoznawać głosy wesela, radości, smutku i bólów. Nieraz bywałam świadkiem wytężonej pracy, zdumiewających poświęceń i miłości bez granic. Czasem zburzone gniazdko, rozdarte pisklę, dawały mi temat do snucia opowiadania - a czego nie dopatrzyłam i nie podsłuchałam w losie i polu sama - tego dowiedziałam się od badaczy przyrody.

I przekonałam się, że mało jest istot zwierzęcych, któreby nie umiały kochać gorąco i narażać życia dla ochrony swych najbliższych, przekonałam się, że w sercu matek tkwi nieprzebrana skarbnica miłości dla potomstwa.

Te spostrzeżenia moje ubrałam w formę popularnych opowiadań i oddaję je matkom i dzieciom. Pisząc te obrazki, wyszukiwałam w życiu zwierzęcem jego jasnej, dobrej, szlachetnej strony, pragnęłam w młodzieży obudzić zamiłowanie do przyrody i zachęcić do jej poznania. [Anna LEWICKA]

„Z ptasiej doli - Śnieg sypał przez całą noc. Drobne płatki padały i padały na ziemię aż pokryły ją grubą warstwą. Pod śniegiem drzemały zasiewy wiosenne, kryły się przed mrozem zwierzęta. Ptaki tuliły się do osad ludzkich, pod okapami dachów, stajen i stodół. Były i takie, które noc tę spędziły w polu i w lesie.

Noc mijała. Dzień zaczynał świtać.

Na bezlistny eh gałęziach wielkiej topoli usiadły dwie młode wrony i stary czarnowron.

— Nie pamiętam takiej strasznej nocy jak dzisiejsza — zakrakała młoda wrona.

— Będą i gorsze — odkrakał stary czarnowron — zima dopiero się zaczyna.

— Cóż może być jeszcze gorszego? Śnieg tak zmoczył skrzydła, że ich rozwinąć nie można...”

Spis rzeczy - patrz foto.

- Polecam!