KSIĄŻKA Do you speak cockney? Kulturowe konteksty dialektu londyńczyków

Do you speak cockney?

Kulturowe konteksty

dialektu londyńczyków

Autor: Łukasz Zarzycki

Wydawnictwo: Wydawnictwo Naukowe SILVA RERUM

Ilość stron: 146

Oprawa: miękka

Numer ISBN: 978-83-64447-43-3

Pierwszym badaczem, który przeprowadził wnikliwą analizę dialektu cockney był John Walker (1791). Pod koniec XVIII wieku Walker potwierdził negatywny stosunek Anglików do specyficznych zwrotów i wyrażeń tej odmiany języka angielskiego, tzw. cockneyów, ze względu na ich wymowę. Walker jako pierwszy wymienił cztery „błędy” w artykulacji cockneyów:

1. Niewyraźną wymowę s po st, np. posts, mists oraz persists, wastes;

2. Wymowę w zamiast v i vice versa;

3. Niewymawianie h po w (głoska przydechowa h jest obniżona w szczególności na początku wyrazu, co powoduje nierozróżnianie wyrazów;

4. Omijanie h tam, gdzie powinno być ono uwzględniane artykulacyjnie, np. hart wymawiane, jako art, harm jako arm. (...)

Obecnie można znaleźć wiele stron internetowych, poświęconych londyńskiemu slangowi. Zawierają one jednak liczne zwroty, których prawdziwy cockney nie używa. Język angielski jest bogaty w słownictwo i wyrażenia slangowe. Widać to szczególnie podczas dogłębnej analizy potocznej mowy przeciętnego londyńczyka. Wiele londyńskich terminów slangowych wywodzi się z tradycji cockneyu i są włączone do tzw. Rhyming Slangu (rymowanego slangu), czego przykładem może być wyrażenie apples and pears (stairs), należące do klasycznych wyrażeń slangowych. (...)

Pomiędzy poszczególnymi członkami narodu angielskiego zachodzą wyraźne odrębności w mowie i piśmie. Niekiedy różnice te są naprawdę widoczne (zob. Chambers i Trudgill 1998). Inaczej mówi mieszkaniec wschodniego Londynu, inaczej mieszkaniec Newcastle czy Birminghamu, a jeszcze inaczej mieszkaniec Liverpoolu.

Według Basila Bernsteina „…określona forma relacji społecznej lub – ogólniej – struktura społeczna generuje odrębne formy lub kody językowe, a kody te przede wszystkim przekazują kulturę, czyniąc tym samym koniecznym pewien typ zachowania” (1980: 135). Zatem w różnych od siebie klasach społecznych występują odmienne od siebie schematy językowe. Bernstein wyróżnia dwa podstawowe typy takich kodów: rozbudowany (w przypadku klasy średniej) i ograniczony (w odniesieniu do klasy robotniczej). (...)

Mowa cockneyów pochodzących ze wschodniego Londynu odbiega od mowy mieszkańców z innych miast Anglii oraz od języka literackiego. Odróżnia się charakterystycznym słownictwem i fonetyką, a także odmienną gramatyką. Pomimo istnienia różnic terytorialnych, zawodowych czy klasowych przeważa mimo wszystko Standard English (SE). (...) Standard English jest, jak ocenia Trudgill, swego rodzaju dialektem języka angielskiego, którego standardy pisowni i mowy zostały wspólnie zaakceptowane.

Studiowanie dialektów ma olbrzymią wartość naukową i praktyczną. (...) W dialektach zachowany zostaje ogromny zasób słów, które często lub nigdy nie były używane w języku ogólnym.(...) Znajomość dialektów stanowi warunek sine qua non zrozumienia wielu utworów literackich i ocenienia działalności autorów, jak np. Thomasa Henry’ego Listera czy Henry’ego Luttrella Deale’a. Język angielski powstał, kiedy to trzy germańskie plemiona przybyły na Wyspy Brytyjskie w V wieku n.e.(...) Podczas kilku następnych wieków rozwinęły się cztery dialekty języka angielskiego: Northumbrian, Mercian, West Saxon oraz Kentish. Łącząc zebrane dane historyczne z danymi dialektologii, uzyskuje się obraz pełniejszy od bazującego wyłącznie na pisanych danych. Etnograf także musi posiadać wiedzę z zakresu dialektologii.

Najbardziej zróżnicowana w anglojęzycznym świecie liczba dialektów oraz ich regionalnych odmian występuje niewątpliwie w Anglii. Kiedy mieszkaniec Newcastle przybywa do Londynu, to mowa cockneyów może wydawać mu się dziwna oraz trudna do zrozumienia. Dla takiej osoby dialekt cockney może brzmieć zabawnie lub irytująco. Spowodowane jest to charakterystyczną i niedokładną, w odniesieniu do wersji literackiej języka, wymową. (...)

Język angielski obfituje w słownictwo i wyrażenia slangowe. Biorąc pod uwagę ich pochodzenie, można dostrzec duży wpływ cockneya na współczesny język angielski.