Обель DER KUNSTELERISCHE TANZ UNSERER ZEIT 1928

M.Aubel

DER KUNSTELERISCHE TANZ

UNSERER ZEIT

1928

Niżyński ,Anna Pawłowa,Tamara Krasavina,Mary Wigman i inni

114 zdjęć

- 3615-

Będę sprzedawał więcej książek z tej kolekcji.

Głównie w j.rosyjskim ale również w angielskim i niemieckim.

Należały do Zofii Kozłowieckiej z rodziny ziemiańskiej ,również kardynalskiej.

Zmarła 16 listopada 2019 w wieku 79 lat   w Poznaniu, badaczka tańca, choreolog, nauczyciel akademicki .  Publikujemy przypomnienie jej sylwetki autorstwa Jagody Ignaczak.

Była jedną z tych szlachetnych postaci, które czyniąc rzeczy ważne i obfitujące w owoce, pozostają jakby z boku swojego dzieła, co najwyżej przyglądając mu się z miłością, bo Zosia kochała ludzi i kochała taniec. Pochodziła ze starego szlacheckiego rodu Kozłowieckich herbu Ostoja, którego tradycje sięgają XVI wieku.  Nie zdążyła poznać Ojca oficera WP, rozstrzelanego przez Niemców. Swoje życie zawodowe poświęciła sztuce tańca, z pasją badawczą przyglądając się przeszłości i równie wielkim zainteresowaniem obserwując to, co nowe.  Była wieloletnim pracownikiem naukowym Akademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu, zakres jej badań i publikacji obejmuje szeroki obszar od historii tańca, poprzez taniec ludowy i jazzowy, do choreologii. Na początku lat 80. była pierwszą polską stypendystką   prof. Roderyka Langego w Centre for Dance Studies  na Jersey (Wielka Brytania). Pokłosiem jej studiów były publikacje: Polski Ośrodek Naukowy Rodryga Lange na wyspie Jersey (Biuletyn Polskiej Agencji Interpress, 1981) i System notacji ruchu Rudolfa Labana (Roczniki Naukowe AWF w Poznaniu, 1982). Pisała o Gościnnych występach tancerzy warszawskich w Poznaniu w XX wieku („Taniec”, 1977, nr 4) i polskich tancerzach w okresie zaborów (Zofia i Stanisław Faliszewscy – czołowi tancerze Teatru Polskiego w okresie zaborów, Roczniki Naukowe AWF w Poznaniu, 1977). Była autorką haseł biograficznych tancerzy polskich dla „Encyklopedii Britannica”. W roku 1981 zainicjowała współpracę prof. Langego z Akademią Wychowania Fizycznego w Poznaniu, przerwaną z powodu stanu wojennego, a następnie (od 1988) prowadzenie cyklicznych  kursów kinetografii metodą Labana w Ośrodku Edukacji Kulturalnej ówczesnego Pałacu Kultury w Poznaniu. Była wieloletnim zastępcą dyrektora Instytutu Choreologii w Poznaniu, wspierając prof. Langego w dziele jego powołania, działalności organizacyjnej i wydawniczej. Przez długie lata kierowała Studium Tańca Współczesnego w Poznaniu, w minionym wieku jedną z unikatowych, państwowych placówek, pozwalających na alternatywne kształcenie w tej dziedzinie. Jej liczni absolwenci to pokolenie, które wkraczało na scenę tańca po przełomie 1989, budując początki niezależnej choreografii i nowych struktur teatralnych. Była wszędzie tam, gdzie działo się coś ważnego dla tańca, szanowała artystów.

stan db

- -