BJN Социализм и смерть, том 2, Габриэль Мациевский

Baśń jak niedźwiedź. Socjalizm i śmierć, tom 2  - Autor: Gabriel Maciejewski

Wydawnictwo: Klinika Języka, Rok wydania: 2018, Oprawa: twarda, Liczba stron: 280+16 (kolorowa wklejka), Format: 16,8x24,5 cm, Numer ISBN: 978-83-64197-56-7, Kod paskowy (EAN): 9788364197567

Baśń jak niedźwiedź. Socjalizm i śmierć, tom 2 - opis wydawcy:

"Drugi tom nowego cyklu Baśni jak niedźwiedź. Tom pierwszy ukazał się w 2017 r. i cieszy się do tej pory szerokim zainteresowaniem, napisany został na podstawie pamiętników działaczy socjalistycznych i niepodległościowych. Spisywali oni swoje wrażenia i przemyślenia na temat urządzenia społeczeństwa polskiego, niepodległości i socjalizmu w stanie euforycznym, a także w poczuciu całkowitej bezkarności. To jest niesamowite i dziwne, że mając pod ręką, bo są to publikacje powszechnie dostępne, tak demaskatorskie treści, nikt jeszcze nie spróbował zmierzyć się z mitem socjalizmu jako jedynej drogi do niepodległości. Można powiedzieć, że nie dyskutuje się z faktami, a przecież socjalistyczna niepodległość stała się faktem. Oczywiście, że można, wszyscy dookoła kwestionują fakty, a mistrzami w tym są sami socjaliści. Wyjaśnijmy od razu, że książka ta nie jest nudnym wykładem socjologiczno-politycznym. Autor bowiem postanowił pokazać początki ruchu socjalistycznego na ziemiach polskich poprzez pryzmat kryminalno-obyczajowy. Zrobił to w dodatku, bez tak irytującego u innych autorów podejmujących tę tematykę, zachwytu nad światem przestępczym, jego hierarchiami i wyczynami."

Gabriel Maciejewski to pisarz, bloger, wydawca, pomysłodawca i redaktor kwartalnika Szkoła Nawigatorów, znany powszechnie jako "Coryllus". W dorobku Gabriela Maciejewskiego znajdują się m. innymi takie książki jak: Baśń jak niedźwiedź - historie polskie (tom I, II, III, Atrapia, Baśń jak niedźwiedź - Socjalizm i śmierć (Tom I, II, III), Baśń jak niedźwiedź - Kredyt i wojna, Niedźwiedź i róża czyli tajna historia Czech, Irlandzki majdan, Żydzi i imperia; wspólnie z Tomaszem Bereźnickim - komiksy: Święte Królestwo (w angielskiej wersji językowej: Sanctum Regnum), memiksy: Narodziny Świata, Świat w ciemnościach; wspólnie z Hubertem Czajkowskim - komiks: Noc św. Bartłomieja.

Fragment tomu drugiego, z rozdziału poświęconego "duchowości katolickiej, socjalistycznej i piłsudskiej":

"...Najważniejsza zaś gawęda dotycząca „duchowości” Piłsudskiego dotyczyła momentu jego narodzin. Oto w pamiętnikach jego żony Aleksandry znajdujemy fragment, w którym mówi on o tym, że kiedy matka wydawała go na świat, w mroźny grudniowy dzień, nad domem Piłsudskich w Zułowie przeleciał duch Napoleona Bonaparte. Piłsudski powtarzał tę opowieść dość często i mawiał, że to dzięki temu iż duch Napoleona spojrzał nań w momencie narodzin, ma on te niezwykłe zdolności wojskowe. Pomińmy fakt rzeczywistych zdolności wojskowych Józefa Piłsudskiego oraz zdolności wojskowych w ogóle. Jest to mniej istotny aspekt sprawy. O wiele ważniejsze jest to, kto Piłsudskiemu ową gawędę podsunął i w którym momencie jego życia się to stało. Nie uzyskamy niestety odpowiedzi na to pytanie, ale pamiętać musimy, że Józef Piłsudski był młodzieńcem introwertycznym, skłonnym do zagłębiania się we własne emocje i łatwo ulegającym żywym i ekscytującym opowieściom. W czasach zaś, na które przypadła jego młodość, zjawiska metapsychiczne były codziennością i omawiano jest szeroko, najszerzej zaś w kołach sympatyzujących z socjalizmem. Gawęda Piłsudskiego o Napoleonie ma naprawdę ciekawy początek. Oto duch Bonapartego obudził się w swoim mauzoleum, w Pałacu Inwalidów w Paryżu i postanowił zobaczyć szlak, którym jego wielka armia zmierzała ku Moskwie. W tym celu pofrunął na Litwę, nie zważając na grudniowe niepogody i zimno. Duchy wszak nie odczuwają chłodu, a wicher pewnie je nawet ekscytuje. I wtedy właśnie lecąc nad dachami litewskich dworów zajrzał wprost w oczy maleńkiego Ziuka, i tchnął może nawet na niego, przez co ten nabrał cech zupełnie niezwykłych. Oczywiście, ktoś może sobie taką historię wymyślić i podawać ją potem towarzystwu przy kawie, ale w przypadku Piłsudskiego, było to uporczywe, momentami nachalne...".