Рукопись 1582 года с красивой нотариальной отметкой Богоматери.

W tej cenie mamy jedynie 1 taki rękopis:

Dodatkowe fotografie możemy dosłać.

Nabywca otrzyma charakterystykę rękopisu sporządzoną przez historyka znającego biegle łacinę (tytuł naukowy doktora habilitowanego). Gwarancja autentyczności oraz legalnego pochodzenia. Brak pieczęci i wpisów własnościowych.

Język rękopisu: łacina – w średniowieczu i później język uniwersalny – powszechnie używany i znany w całej wykształconej Europie, także w Polsce (dotyczy to zarówno pism kościelnych jak i pism świeckich – np. dokumenty prawne sporządzano po łacinie – w tym ówczesnym międzynarodowym języku…)

UWAGA – karta jest pergaminowa. Nie jest to rękopis na papierze, ale na specjalnie wyprawionej skórze.

Niezwykle rzadki ślad dawnego notariatu. W przypadku naszej oferty gwarantujemy autentyczność i datowanie.

Nabywca z rękopisem otrzyma opis sporządzony przez naukowca – na odwrocie opisu jest skan fragmentu dokumentu – w skali 1:1, co uniemożliwia użycie tej pisemnej analizy do np. sprzedaży innego rękopisu.

Charakterystyka rękopisu z XVI wieku sporządzona przez dr hab.

Jest to instrument notarialny czyli dokument wystawiony przez notariusza publicznego. Dokument, spisany na pergaminie (wymiary ok. 33,3 x 22,2 cm), po łacinie, został wystawiony 22 stycznia 1582 r., we Włoszech, w mieście Carpi (prowincja Modena); jako dodatkowego elementu datacyjnego użyto indykcji – dla 1582 r. była to indykcja 10.

Data i miejsce wystawienia dokumentu znajduje się w pierwszym i drugim wersie: anno millesimo quingentesimo octuogesimo secundo, indictione decima, die vigesima secunda mensis Ianuarii. Indykcja obejmuje okres 15 lat, przy czym przy jej zaznaczaniu nie podawano liczby minionych okresów 15-letnich, lecz miejsce, jakie zajmował dany rok w bieżącym okresie indykcyjnym. Geneza indykcji wiąże się prawdopodobnie z podatkiem rolnym w Cesarstwie Rzymskim , rewidowanym co 15 lat.

Dokument dotyczy sprzedaży jednej działki (części) ziemi ornej (łac. petiam terre) przez Ludwika syna Herkula de Couapanis. Nabywcą był Jan Baptysta syn Mateusza de Benettis ze wsi Zaccaria w pobliżu Carpi.

Notariuszem publicznym sporządzającym ten dokument był Marsilius syn Teofila de Bellintanis. Widoczny jest jego znak notarialny na podstawie krzyża z jego inicjałami: MB. Do posiadania własnego znaku zobowiązany był każdy notariusz. Wspomniany notariusz posiadał uprawnienia z autorytetu cesarskiego, o czym jest informacja na końcu dokumentu.

Instytucja notariatu publicznego rozpowszechniła się we Włoszech i południowej Francji w XII w. Dokument sporządzony przez notariusza publicznego upoważnionego przez papieża lub cesarza (tzw. autorytet) i zaopatrzony odręcznym znakiem notariusza posiadał wagę i zaufanie publiczne. Każdy instrument notarialny posiadał znak notarialny świadczący o jego autentyczności.

--------------------------------------------------

Piękny dokument - na prezent lub do ozdoby kancelarii lub biura.

Kupujący otrzyma imienną fakturę - świadectwo, że jest to jego własność, że wszedł w posiadanie tak unikatowego zabytku legalnie oraz, że należne podatki zostały opłacone (nie musi płacić podatku pcc  - od zakupu rzeczy używanej powyżej 1000 zł).

Dla firm - możliwość wrzucenia faktury w koszty - do celów szkoleniowych lub wystroju.