TIBET (a Lonely planet travel survival kit), Chris TAYLOR [Lonely Pl. 1995]

Tytuł: TIBET (a Lonely planet travel survival kit), seria wydawnicza - „Lonely Planet”.

Autor: Chris TAYLOR.

Wydawca: Lonely Planet Publications, Australia – USA – UK - France 1995, wydanie III. 241+6 stron, rysunki, mapki, tabele w tekście, zdjęcia (barwne) we wklejkach, oprawa miękka lakierowana, format 13x18,5 cm.

Stan dobry - ogólne podniszczenie i zabrudzenia okładki oraz środka – poza tym stan OK.

„TIBET (a Lonely planet travel survival kit)”. Wprowadzenie - SHANGNLA, KRAINA ŚNIEGU, DACH ŚWIATA; przez stulecia tajemnicze buddyjskie królestwo TYBETU, zamknięte w górskiej twierdzy HIMALAJÓW, wywierało wyjątkowy wpływ na wyobraźnię Zachodu. Jezuici, słysząc pogłoski o TYBECIE w odległym GOA, wierzyli, że kryje się w nim dawno zaginiona wspólnota chrześcijan, Kraina Księdza Jana. Dla poszukiwaczy przygód i handlarzy była to kraina skarbów i bogactw. A marzyciele szeptali o zaginionej krainie magii i tajemnicy.

Kiedy jednak Tybetańczycy obudzili się, słysząc odgłosy obcych podróżników podważających zamknięte drzwi ich królestwa, przesunęli zamek i wyrzucili klucze. LHASA, ostateczna nagroda dla niezliczonych proletariuszy, poszukiwaczy przygód i marzycieli, stała się „Zakazanym Miastem”. Do niedawna bardzo niewielu mieszkańców Zachodu miało zaszczyt zobaczyć Święte Miasto.

Tym bardziej szkoda, że kiedy w połowie lat osiemdziesiątych XX w. w końcu drzwi zostały szeroko otwarte, Tybet nie był już ukrytym królestwem buddyjskim, które tak odurzało wczesnych podróżników z Zachodu. W 1950 roku nowo utworzona Chińska Republika Ludowa (ChRL) postanowiła zaspokoić długo utrzymywane chińskie roszczenia dotyczące strategicznie ważnego płaskowyżu rozciągającego się pomiędzy Chinami a subkontynentem. Nie miało znaczenia, że chińskie twierdzenie opierało się na wysoce wątpliwych podstawach historycznych: w latach 1950–1970 Chińczycy „wyzwolili” Tybetańczyków od niepodległości, wypędzili na wygnanie ich duchowego przywódcę i około 100000 najznakomitszych Tybetańczyków (co jest co prawda skutkiem ubocznym a nie celem chińskiej polityki), spowodował śmierć około 1,2 miliona Tybetańczyków (znowu w dużej mierze efekt uboczny) i zniszczył większość tybetańskiego dziedzictwa kulturowego i historycznego (celowa polityka).

Kiedy w połowie lat 80. Chińczycy wpuścili do Tybetu pierwszych turystów, przybyli do zdewastowanego kraju. Większość najwspanialszych klasztorów Tybetu leżała w gruzach; mnisi, którzy w obliczu niedawnej odwilży w chińskim szowinizmie etnicznym ponownie zakładali szaty, ostrożnie odchylili je, aby odsłonić blizny po „sesjach bojowych”; a tybetańska dzielnica Lhasy, Święte Miasto, była teraz niczym w porównaniu z rozległym Chinatown. Dziennikarz Harrison Salisbury nazwał ją „ciemną i smutną krainą”.

W całym Tybecie Tybetańczycy odbudowują swój świat. Niektórzy obserwatorzy porównują to do renesansu Tybetu w XI wieku, kiedy buddyzm powrócił na ten kraj po dwóch wiekach prześladowań. I z pewnością spacer po obwodzie pielgrzymkowym Barkhor w Lhasie i wizyta w Jokhang, najświętszej ze świątyń Tybetu, jest wystarczającym dowodem na to, że wszystkie wysiłki Chińczyków na rzecz budowy Nowego Wspaniałego Świata legły w gruzach w oparciu o niezwykłą wiarę Tybetańczyków.

Jednocześnie jednak nie ma co udawać, że wizyta w Krainie Śniegu to przygoda w Disneylandzie. Tybetańczycy to odporny, pobożny i niezwykle przyjazny naród. Jednak najnowsza historia pozostawiła swoje blizny. Większość Tybetańczyków jest bardzo szczęśliwa, że w ich kraju pojawiają się zagraniczni goście, i z niecierpliwością czeka na wieści o wydarzeniach poza Tybetem, szczególnie w odniesieniu do Dalajlamy i rządu na uchodźstwie. Ale nie spodziewaj się uśmiechów przez całą drogę. W połowie 1994 roku podróżni skarżyli się, że zostali ukamienowani przez mnichów w klasztorze Rongbuk, w pobliżu obozu bazowego pod Everestem; w tybetańskich wioskach czasami zdarzają się kradzieże; a wielu tybetańskich organizatorów wycieczek nie jest bardziej uczciwych niż ich chińscy przewodnicy.

Tybet to jedno z najbardziej niezwykłych miejsc w Azji, które warto odwiedzić: to także kraj pod okupacją. Oferuje wspaniałe zabytki, wymagające wędrówki na dużych wysokościach, wspaniałe widoki na najwyższe góry świata i legendarne szlaki pielgrzymkowe. Ale nigdy nie jesteś daleko od rzeczywistości politycznej. Dla każdego, kto podróżuje z otwartymi oczami, wizyta w Tybecie będzie niezapomnianym, fascynującym, ale czasem niepokojącym przeżyciem.

Tekst w języku angielskim.

Spis treści – patrz foto.

- Polecam!