Польские революционные песни 1918-1939 годов [1950]

Tytuł: Polskie pieśni rewolucyjne z lat 1918-1939.

Autor: zebrała i przypisami opatrzyła Felicja Kalicka, opracowanie muzyczne Edwarda Olearczyka.

Wydawca: Wydawnictwo „Książka i Wiedza”, Warszawa (czerwiec) 1950. 316 stron, zapisy nutowe w tekście, oprawa twarda tekturowa, format 13x17 cm.

Stan dobry - ogólne podniszczenie i zabrudzenia okładki oraz środka (stempel „Dom Książki; X. Loteria książkowa - Egzemplarz bezpłatny” na stronie tytułowe i na tylnej okładce) – poza tym stan OK.

Polskie pieśni rewolucyjne z lat 1918-1939 - Zbiorek niniejszy obejmuje polskie pieśni rewolucyjne śpiewane przez masy pracujące w okresie międzywojennym. Zostały tutaj włączone nie tylko pieśni powstałe w latach 1918—1939 — takich jest większość — lecz również pieśni, które chociaż powstały dawniej, były jednak znane i śpiewane w tym okresie.

Pieśń rewolucyjna, przechodząc z pokolenia na pokolenie — nawet gdy treść jej przebrzmiewa i trąci aktualność: — pozostaje potężnym czynnikiem propagandowym i wychowawczym. Odzwierciedlając warunki życia i walki mas pracujących na danym etapie rozwoju historycznego, stanowi ona poza tym cenny materiał dla działaczy społecznych i historyków.

Podobnie jak w innych krajach, również w Polsce pieśń rewolucyjna stale towarzyszyła walce ludu pracującego o lepszy byt i całkowite wyzwolenie. Ogromna jednak większość polskich bojowych pieśni rewolucyjnych nie była na ogół rozpowszechniana w druku, ponieważ na to nie zezwalały, oczywiście, obszarniczo-kapitalistyczne rządy, gnębiące każdy przejaw wolnej myśli robotniczej. Tworzone przeważnie przez komunistów, w więzieniach i na wolności, przekazywane były te pieśni z ust do ust, przechodząc od robotnika do robotnika, od rodziców do dzieci.

Oto dla przykładu kilka wyjątków z listów, które otrzymał Wydział Historii Partii KC PZPR:

„Jestem córką po poległym z rąk faszystów towarzyszu i bojowniku KPP — pisze Janina Koziówna, ucz. kl. II z Katowic. — Ojciec mój, wracając z więzienia, przynosił piosenki, których się nauczyłam i które posyłam teraz do Wydziału Historii. Co do autorów, to jestem pewna, że sam ojciec ich nie znał, gdyż były one jedynie podawane ustnie”.

„Pamiętam kilka piosenek — czytamy w liście Tadeusza Nowakowskiego — ale dziś nie mogę ich podać w całości, ponieważ znałem je przed 13-tu laty, mając lat 16. Jedną z nich, ulubioną przeze mnie piosenkę, śpiewam do dziś dnia. Nie pamiętam jednak ani autora, ani daty i okoliczności, na jaką została ułożona”.

Wydział Historii Partii KC PZPR odtworzył zebrane piosenki, montując je niekiedy z poszczególnych zwrotek. Nierzadko dla odtworzenia jednej pieśni trzeba było korzystać z pomocy kilku a nawet kilkunastu osób. Serdecznie dziękujemy tutaj tym wszystkim towarzyszom...

Spis rzeczy (tytuły rozdziałów – patrz foto):

Międzynarodówka;

• I. Tradycyjne pieśni historyczne [13];
• II. Pieśni okolicznościowe [20];
• III. Pieśni pierwszomajowe [8];
• IV. Pieśni na melodię kolęd [5];
• V. Pieśni satyryczne [13];
• VI. Pieśni więzienne [19];
• VII. Pieśni młodzieżowe [10];
• VIII. Pieśni rosyjskie [4];
• IX. Pieśni międzynarodowe [8].

- Polecam!