Под парусами ИСКРЫ Вл. БЕЛКИ, БЕЛКИ-Гийеметт

Tytuł: Pod żaglami ISKRY.

Autor: Władysław BIAŁEK, Alicja BIAŁEK-Guillemette.

Wydawca: Dom Wydawniczy BELLONA, Warszawa 1998. 335 stron, zdjęcia, mapki, tabele w tekście, oprawa twarda tekturowa, lakierowana, format 15x21 cm.

Stan dobry - ogólne podniszczenie i zabrudzenia okładki oraz środka (spersonalizowana dedykacja okolicznościowa od komandora MW) – poza tym stan OK.

„Pod żaglami ISKRY”. Wstęp - Powstanie w 1918 roku odrodzonego państwa polskiego, budowanie od podstaw państwowości polskiej wymagało rozwiązania wielu problemów społecznych, politycznych i gospodarczych. Pilną sprawą stała się ochrona morskiej granicy państwa. Do tego potrzebna była silna flota wojenna oraz odpowiednio wykwalifikowana kadra oficerska.

W 1922 roku utworzono Oficerską Szkołę Marynarki Wojennej. W 1926 roku kierownictwo Marynarki Wojennej zakupiło w Holandii szkuner, który stał się okrętem szkolnym Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej i Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej, a po drugiej wojnie światowej Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej i Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte.

Nowemu okrętowi nadano imię „ISKRA”. Pod żaglami „ISKRY” pływali młodzi adepci morskiej sztuki żeglarskiej. Okręt odbył wiele rejsów szkoleniowych na różnych szlakach morskich, zawijając do wielu portów, prezentując nasz kraj i Polską Marynarkę Wojenną. W wielu portach „ISKRA” była pierwszym okrętem ze znakiem białego orła, który propagował istnienie suwerennego kraju i jego narodu.

„ISKRA” miała bogate dzieje morskie, w których nie brakowało również dramatycznych wydarzeń. Żaden polski okręt nie doczekał się tylu jubileuszy. Także niewiele okrętów cieszyło się większą popularnością wśród marynarskich kadr niż ten żaglowiec.

Dzieje szkunera oraz przeżycia jego stałej załogi i podchorążych są już historią, gdyż w 1977 roku, po pięćdziesięcioletniej służbie pod biało--czerwoną banderą, okręt zakończył swą służbę na morzu. Utrwalenie losów „ISKRY” stało się powinnością pokolenia, któremu ta jednostka towarzyszyła w pracy i w służbie. Dzieje żaglowca powinny stać się własnością publiczną i pomnażać nasze morskie tradycje narodowe.

Właśnie niniejsza monografia jest próbą utrwalenia losów szkunera. Prezentowana czytelnikowi książka obejmuje całość dziejów okrętu pod biało-czerwoną banderą. W części pierwszej przedstawiona została historia okrętu w okresie II Rzeczypospolitej oraz losy „ISKRY” w drugiej wojnie światowej. Wykorzystano w niej bogaty materiał informacyjny zawarty h pracy magisterskiej Henryka PESTKI. Druga część obejmuje lata służby pod banderą Polskiej Marynarki Wojennej po 1945 roku. Wykorzystano w niej zebrane materiały przedstawione w pracy magisterskiej Romana MISIAKA. Obie wymienione prace zostały napisane pod naukowym kierownictwem kmdr. dr. Władysława BIAŁKA na seminarium magisterskim dziejów wojskowego szkolnictwa Marynarki Wojennej. Autorzy tych prac wyróżnieni zostali w 1983 r. nagrodą w konkursie im. A. ZAWADZKIEGO.

Podstawę źródłową monografii stanowią przede wszystkim zapisy archiwalne, które pozwoliły ukazać historię okrętu i jego zmieniającej się załogi w sposób dokładny i obiektywny. Znajdują się one w Centralnym Archiwum Wojskowym (CAW) w Rembertowie i Archiwum Marynarki Wojennej (AMW) w Wejherowie. Najcenniejszym materiałem źródłowym okazały się sprawozdania dowódców z przejść do portów zagranicznych i z praktycznego szkolenia podchorążych oraz mapy rejsów. Nie zachowały się jednak materiały z pierwszych 5 lat historii okrętu w służbie Polskiej Marynarki Wojennej. Niezwykle przydatne okazały się informacje służb technicznych dotyczące remontów i pozwalające w miarę szczegółowo odtworzyć zmiany konstrukcyjne okrętu. Wykorzystane zostały materiały znajdujące się w zarządzeniach i rozkazach Kierownictwa Marynarki Wojennej, Dowództwa Floty, Dowództwa Marynarki Wojennej, komendantów Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej, Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej i Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej. Pozwoliły one dokładnie odtworzyć obsady kadrowe, składy załóg i podchorążych podczas rejsów zagranicznych i krajowych na „Iskrze” oraz wyeliminować wiele błędów w dotychczasowych opracowaniach. Cennym źródłem okazały się dokumenty Misji Marynarki Wojennej w Londynie umożliwiające ukazanie starań o sprowadzenie do kraju „ISKRY” po drugiej wojnie światowej…

Władysław BIAŁEK, ur. w 1929 r. w Sulejowie, gm. Jadów. Nauczyciel szkoły podstawowej w Kamieńczyku i Ślężanach (1950). Po ukończeniu szkoły oficerskiej podjął zawodową służbę wojskową na ORP „BŁYSKAWICA”(1952-1955), następnie adiunkt Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte (1955-1971). Absolwent Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (1960). Wykładowca Państwowej Szkoły Morskiej i Państwowej Szkoły Rybołówstwa Morskiego w Gdyni (1962-1970). W 1970 r. doktoryzował się w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku Wrzeszczu. W latach 1971-1990 nauczyciel akademicki Katedry Historii Polski WAP w Warszawie. Założyciel Stowarzyszenia Autorów Polskich (1982) i Klubu Autorów Historii Wojskowości SAP (1985). W 1990 r. przechodzi w stan spoczynku w stopniu komandora. Od 1991 r. pracuje w Ośrodku Ochrony Zbiorów Publicznych Ministerstwa Kultury i Sztuki.

Alicja BIAŁEK-GUILLEMETTE, ur. w 1957 r. w Lęborku. W 1984 r. ukończyła Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej. 1985-1989 zajmowała się projektowaniem architektonicznym w ARWO w Warszawie. W 1990 r. ukończyła studia podyplomowe z konserwacji zabytków w Ecole d Architecture w Rouen (Francja). 1991- 1993 pracowała w biurach architektonicznych w Rouen oraz Ataub. Od 1993 r. pracuje w biurze architektonicznym Architectes Associes Robinson & Robinson w Rouen.

Spis treści – patrz foto.

- Polecam!