Искусство в НИГЕРИИ 1960, Улли БЕЙЕР [Ибадан 1960]

Tytuł: Art in NIGERIA 1960, seria wydawnicza – “Information Division Ministry of Home Affairs - Wydział Informacji Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (Nigerii)”.

Autor: Ulli BEIER.

Wydawca: CAMBRIDGE At the University Press (in collaboration with the Information Dicision Ministry of Home Affairs), Ibadan [NIGERIA] 1960. 78 stron, zdjęcia oraz rysunki w tekście, oprawa miękka, format 23x23 cm.

Stan dobry - ogólne podniszczenie i zabrudzenia okładki oraz środka (czołowa okładka, od wewnątrz podklejona na rozdarciu, dedykacja okolicznościowa na stronie tytułowej) – poza tym stan OK.

„Art in NIGERIA 1960”. Wprowadzenie - Książki o tematyce afrykańskiej stają się bardzo popularne. Zarówno w Europie, jak iw Ameryce co roku ukazują się nowe prace na ten temat. Ale wszystkie te prace wydają się dotyczyć wyłącznie tradycyjnej sztuki afrykańskiej. Jest to zrozumiałe, ponieważ tradycyjne rzeźbienie w drewnie i odlewanie mosiądzu jest nadal najważniejszą rzeczą, która wyszła z Afryki. Jednocześnie konieczne staje się spojrzenie na scenę współczesną. Większość pisarzy zajmujących się Afryką kieruje się prostą zasadą, że stare rzeźby są dobre, a nowe złe; że Afryka produkowała interesującą sztukę, dopóki organizacja plemienna była nienaruszona, ale odkąd misje chrześcijańskie podkopały starożytne instytucje, sztuka gwałtownie podupadła. Współcześni artyści afrykańscy, zgodnie z formułą, są wykształceni w Europie i źli, ponieważ po prostu kopiują Europę, zamiast „powracać do własnych tradycji”.

Ta książka stara się pokazać, że sytuacja jest o wiele bardziej skomplikowana; że w Afryce nowe formy sztuki rozwinęły się niezależnie od europejskiego nauczania i wpływów; że tradycyjna sztuka nie jest tak martwa, jak większość ludzi myśli; że intelektualisty afrykańskiego artysty nie można po prostu poprosić o „powrót” do swoich tradycji; i że w NIGERII są początki nowej sztuki chrześcijańskiej. Uwzględniono działalność europejskich artystów i architektów w NIGERII, ponieważ ich twórczość jest obecnie częścią nigeryjskiego życia. Ponieważ Nigeria wyszła z politycznej i kulturowej izolacji, nie jest już możliwe opisywanie „sztuki nigeryjskiej” w izolacji. To byłoby jak próba opisania „Ecole de Paris” z wykluczeniem wszystkich artystów, którzy nie są Francuzami: bylibyśmy zmuszeni pominąć PICASSA, MODIGLIANIEGO i CHAGALLA! Co prawda nie można w tej chwili mówić o nigeryjskiej szkole artystycznej. Istnieje wielka różnorodność wydarzeń, stylów i pomysłów, które mają miejsce obok siebie w NIGERII. Niemożliwe jest jednak, aby te różnorodne formy sztuki nie wpływały na siebie z biegiem czasu i możliwe, że z tego wszystkiego wyłonią się pewne formy, które można uznać za typowo nigeryjskie.

Nie ma tu próby przedstawienia kompleksowego przeglądu sztuki w dzisiejszej NIGERII. Nie ma sugestii, że Maxwell FRY (strona 18) jest jedynym ważnym europejskim architektem w tym kraju lub że Ben ENWONWU (strona 9) jest jedynym ważnym artystą. Zostały one wybrane jako typowe przykłady reprezentujące ogólną sytuację.

Wybór przykładów jest w dużej mierze zdeterminowany osobistymi doświadczeniami autora i nie może rościć sobie prawa do absolutnej reprezentatywności. Ta książka jest wynikiem prawie dziesięciu lat życia w NIGERII, a nie systematycznych dociekań i badań. Mimo to należy mieć nadzieję, że da to przynajmniej wyobrażenie o bogatej i różnorodnej działalności artystycznej, która ma miejsce w NIGERII w roku Niepodległości.

Contents:

• Introduction;
• Traditional art in Nigeria today;
• The traditional artist;
• The contemporary Nigerian artist;
• The art of the new middle classes;
• Beginnings of a Christian art in Nigeria;
• Commercial art in Nigeria;
• European architecture in Nigeria;
• African carving and modern architecture;
• Modern European artists in Nigeria;
• Conclusion;
• The plates.

- Polecam!