КАССИАНСКИЕ БЕСЕДЫ С ОТЦАМИ ТОМ 1 2 3 МОНАХ + БЕСПЛАТНО

Rozmowy z Ojcami, tom 1

Rozmowy I-X

Pierwszy tom przekładu dzieła Jana Kasjana "Collationes Patrum" obejmujący rozmowy 1 do 10, opatrzony wstępem i bogatą bibliografią. Dzieło to odegrało znaczący wpływ na kształtowanie się monastycyzmu zachodniego.

Jedną z cech odróżniających monastycyzm zachodni od wschodniego jest między innymi geneza jego rozwoju. Jeżeli monastycyzm wschodni powstawał samorzutnie, jako masowy ruch oddolny, to monastycyzm zachodni rozwijał się stopniowo, zaszczepiany odgórnie, słowem i przykładem, przez wybitne osobistości. Z tego właśnie powodu pierwszy okres monastycyzmu zachodniego (ok. 339–435) nazywany jest okresem „ini­cjatorów i myślicieli”, a drugi, następujący po nim, okresem „instytucjonalizacji życia monastycznego” (435–600). Jedną z najważniejszych postaci, które zaszczepiały monastycyzm na Zachodzie, był niewątpliwie wybitny mistrz życia duchowego i pisarz ascetyczny – Jan Kasjan (365–435). W głównym swoim dziele, zatytułowanym Rozmowy z Ojcami, zawarł on syntezę duchowości wschodniej i zachodniej pierwotnego monastycyzmu.

Rozmowy z Ojcami, tom 2

Rozmowy XI-XVII

Kolejny tom Rozmów Jana Kasjana, w znakomitym przekładzie ks. Arkadiusza Noconia, przynosi materiał nie mniej istotny dla zrozumienia dziejów duchowości Zachodu niż opublikowany już 13 lat temu tom pierwszy. W pierwszym tomie możemy śledzić z uwagą nie tylko znane podwaliny nauki o tym, co dziś katechizm określa jako siedem grzechów głównych (Rozmowa V z abba Serapionem o ośmiu wadach głównych), ale także rozważania na temat teodycei (Rozmowy VI i VIII) czy wreszcie coraz bardziej popularne uwagi dotyczące modlitwy (Rozmowy IX i X).

W tomie drugim sięgamy po tematy, które w niemniejszym stopniu miały wpływ przez wieki na to, w jaki sposób ludzie Zachodu mówili i myśleli na tematy związane z życiem duchowym. Rozmowa XIV zajmuje się w zasadzie wykładem podstaw tego, co później zostanie określone jako lectio divina; Rozmowa XVI podejmuje klasyczny dla piśmiennictwa łacińskiego temat przyjaźni choć, jak to Kasjan, czyni to w dość przewrotny sposób poświęcając ostatecznie większość uwagi temu, co prawdziwej przyjaźni się sprzeciwia, a mianowicie wadzie gniewu. Wreszcie Rozmowa XIII, podejmująca zagadnienie stosunku łaski Bożej i wolnej woli człowieka, wywołała wkrótce spór, który w europejskiej teologii miał ciągnąć się przez wieki. Dodajmy na marginesie, że ten właśnie tekst zasługuje na wyjątkową uwagę. Jest to bowiem unikalny przykład wypowiedzi, która jednoznacznie była odczytywana jako polemika ze św. Augustynem, a która chyba jako jedyny taki przypadek w historii nie zakończyła się potępieniem autora jako heretyka sprzeciwiającego się biskupowi Hippony.

Jak zatem widzimy wątków w tomie jest wiele, problemów niemało i gąszcz literatury do przeczytania ogromny. W takim labiryncie dobrze jest mieć przewodnika. Nasze wydawnictwo opublikowało już monografię pióra Columby Stewarta OSB pt. Kasjan Mnich (ŹrMon 34, 2004). W tym i następnym, ostatnim już, tomie Rozmów, chcielibyśmy skierować uwagę Czytelników na osobę nieznanego szerzej w Polsce autora (do tej pory na język polski przełożono jeden jego tekst ), wybitnego znawcy Kasjana i starożytnego monastycyzmu – Marka Sheridana OSB.

Rozmowy z Ojcami, tom 3

Po tym, jak na prośbę błogosławionych biskupów Helladiusza i Leoncjusza ułożyłem i wydałem, za łaską Chrystusa, [pierwsze] dziesięć Rozmów z Ojcami, drugie siedem dedykowałem błogosławionemu biskupowi Honoratowi oraz świętemu słudze Chrystusa – Eucheriuszowi. A teraz sądzę, że tę samą liczbę powinienem poświęcić wam, o święci bracia, Jowinianie, Minewriuszu, Leoncjuszu i Teodorze. Ty bowiem Teodorze założyłeś fundamenty tego świętego i chwalebnego powołania [disciplina] mniszego w galijskiej prowincji według surowości starodawnych cnót. Wy zaś pozostali przez swoje nauki nie tylko pobudziliście mnichów do szczególnego pragnienia doskonałości klasztornej, lecz także do pożądania wzniosłego życia pustelniczego.

Niniejsze rozmowy zaś, opierające się na naukach największych Ojców, są tak właśnie ułożone i tak we wszystkim dostosowane, że nadają się do obu sposobów życia, które, za waszą sprawą, zakwitły wielkim tłumem braci nie tylko w krajach zachodnich, lecz także na wyspach; i nie tylko ci, którzy wciąż żyją w chwalebnym posłuszeństwie w swoich klasztorach, lecz także ci, którzy niedawno oddalili się od waszych klasztorów i chcą naśladować życie pustelników, znajdą w nich pełniejszą naukę, stosownie do warunków miejsca i do miary swojego powołania.

Wasza gorliwa praca dała im już coś szczególnego, tak że już przygotowani i zaprawieni w tych ćwiczeniach, przyjmą wskazówki i nauki Ojców z większą łatwością. A przyjmując do swoich cel wraz z księgami Rozmów samych ich autorów i rozmawiając z nimi codziennie, jakby pytając ich i odpowiadając na ich pytania, nie będą szukać przy pomocy swoich własnych pomysłów tej stromej i w naszych stronach prawie nieznanej drogi – jest ona niebezpieczna nawet tam, gdzie już nie brak dobrze wydeptanych ścieżek i niezliczonych przykładów świętych – lecz przyzwyczają się prowadzić życie pustelnicze raczej według wskazówek tych, których uczyła we wszystkim zarówno starodawna tradycja, jak i długie własne doświadczenie (z tekstu)

Columba Stewart OSB

Kasjan mnich

Jan Kasjan (ok. 365 – 435) należy niewątpliwie do największych pisarzy duchowych Zachodu. Jego Reguły i Rozmowy z Ojcami stanowiły przez ponad 1.500 lat podstawową lekturę dla mnichów i mniszek zalecaną im w Regule przez samego Patriarchę św. Benedykta. Począwszy od średniowiecza dzieła Kasjana stały się obowiązkową lekturą dla zakonnic i zakonników na całym Zachodzie. Jednocześnie Kasjan jest jedynym autorem piszącym po łacinie, który znalazł się w Filokaliach, najbardziej znanej antologii pism duchowych Kościoła wschodniego, powstałej w XVIII wieku. Ten fakt świadczy o tym, że Kasjanowi udało się dokonać wspaniałej syntezy duchowości mnichów pustyni egipskiej dla potrzeb mnichów na Zachodzie. W ten sposób stał się on nauczycielem życia monastycznego dla całego Zachodu.

Zasadnicza myśl Kasjana dotycząca życia duchowego jest prosta: kształtować swoje życie w oparciu o Słowo Boże. Cała mądrość polega na umiejętnym odczytaniu Pisma Świętego i konkretnym wprowadzeniu go w życie. Służy temu praktyka stałego czytania (lectio divina), medytacji i liturgia godzin. Modlitwa jest dla Kasjana zasadniczo odpowiedzią na usłyszane Słowo Boże, a jednocześnie jest świadomie i nieustannie przez to słowo kształtowana, aż do pełni, gdy mnich zapomina już o sobie i o tym, że się modli – jak to wyraził św. Atonii.

Trudno dziś precyzyjnie określić, co Kasjan zaczerpnął z tekstów innych autorów, a co pochodzi z jego osobistego doświadczenia. Ale właśnie ten fakt świadczy o tym, że bardzo autentycznie przejął tradycję i twórczo się w nią włączył. Jego nauka o zasadach życia duchowego do dzisiaj pozostaje aktualna.

Autor monografii, benedyktyn Columba Stewarta, ukazuje myśl Kasjana na tle epoki. Szeroko omawia źródła i jednocześnie ukazuje oryginalność pisarza. W obszernych przypisach przytacza różne opinie i podejścia do Kasjana i omawianych zagadnień. Są one prawdziwą kopalnią informacji na temat obecnego stanu badań w tej dziedzinie. Tekst samej monografii jest jednak tak napisany, że czytelnik nie potrzebuje koniecznie odnosić się do przypisów. Stąd umieściliśmy je na końcu, aby nie przytłaczały zasadniczego tekstu swoim rozmiarem. Ponadto z oryginału przejęliśmy zasady zapisu odsyłaczy do pism Kasjana i innych starożytnych autorów (zamiast „przecinka” pozostawiliśmy „kropkę”). Przy siglach biblijnych zachowujemy nasz zapis. Na końcu umieszczamy obszerną bibliografię, uzupełnioną o znane nam polskie przekłady podawanych źródeł i opracowań.

Opaska benedyktyńska "Aby we wszystkim Bóg był uwielbiony. Módl się i pracuj" (czarna)

Oddajemy w Wasze ręce najnowszy produkt: silikonową opaskę, na której umieszczono słowa z Pierwszego Listu świętego Piotra. Szerszy cytat brzmi następująco: Jeżeli kto ma [dar] przemawiania, niech to będą jakby słowa Boże. Jeżeli kto pełni posługę, niech to czyni mocą, której Bóg udziela, aby we wszystkim był uwielbiony Bóg przez Jezusa Chrystusa. Jemu chwała i moc na wieki wieków! Amen (1 P 4,11).

Te słowa zainspirowały świętego Benedykta, który włączył je do swej Reguły, w rozdziale „O rzemieślnikach klasztornych”. W opinii wielu ta sentencja najlepiej oddaje benedyktyńskiego ducha: całe życie ma być ukierunkowane na wielbienie Boga, co oznacza, że żadna część naszej rzeczywistości nie powinna pozostawać bez odniesienia do Niego.

Oprócz tego dodaliśmy znane hasło benedyktynów, czyli „Módl się i pracuj”. Mimo iż nie pochodzi z Reguły, również wskazuje na jedną z naczelnych wartości Zakonu: harmonię i równowagę, równoczesna zażyłość z Bogiem i trzeźwość osób twardo stąpających po ziemi.

WAŻNE: OPASKA W GRATISIE JEST W ILOŚCI JEDNEJ SZTUKI - NA ZDJĘCIU JEST PRZEDSTAWIONA POD RÓŻNYMI KĄTAMI.